ο χρόνος που μετράει

"Καλέ μου φίλε σου γράφω για να παρηγορηθώ
και εξ αιτίας της απόστασής μας, τρελά θα εξηγηθώ.
Μα από τότε που λείπεις, παρατήρησα ξανά
πως ο γέρο-χρόνος έφυγε μα κάτι ακόμα εδώ δεν προχωρά.

Σπανίως βγαίνουμε έξω κι ας είναι και γιορτές.
Αρκετοί σωριάζουν σάκους με άμμο στα παράθυρα και τις σκεπές.
ʼλλος πάλι σωπαίνει για βδομάδες σα νεκρός
κι όσοι δεν έχουν κάτι τις να πούνε τους περισσεύει και καιρός.

Μα η μικρή οθόνη μας είπε για τη νέα χρονιά
έναν ανασχηματισμό ευρύ που καρτερούμε πώς και τι.
Θα 'χουμε, λέει, Χριστούγεννα και καρναβάλια καθ' εκάστη.
Κάθε Χριστούλης θα κατέβει απ' το σταυρό
και τα πουλάκια θα επιστρέψουν στο άστυ.

Θα έχει φαγοπότι και φως όλο το χρόνο,
θα βγάζουν λόγο και οι μουγκοί γιατί οι κουφοί μιλούσαν μόνο.
Θα επιτραπεί ο έρως όπως τον θέλει ο καθείς,
θα παντρευτούν και οι καλόγεροί μας μα κατόπιν δοκιμής.

Και ως δια μαγείας θα εξαφανιστούν
κάτι κρετίνοι, κάτι απαίσιοι που μας ταλαιπωρούν.
Βλέπεις αδερφέ μου, τι σου αραδιάζω ακριβέ μου;
Μα εδώ κοντεύω να φλιπάρω! Έστω σαν όνειρο αν το πάρω!

Βλέπεις, βλέπεις, βλέπεις, βλέπεις,βλέπεις κύριέ μου, παραμιλάω τρεκλίζω,
γελάω μ' όλα τα εφέ μου και συνεχίζω να ελπίζω.
Μα αν ο χρόνος ήταν μόνο για μιαν ώρα, κάτι σαν κομήτης,
πόσο σκληρό γίνεται τώρα καθώς χανόμαστε μαζί της.

Ο χρόνος που μετράει σε λίγο δεν θα είναι εδώ,
θα τον φάω ή θα με φάει,αυτά είχα να σου πω."

Καλέ μου φίλε σου γράφω για να παρηγορηθώ...
Φέτος δεν είχαμε δέντρο να στολίσω και έτσι στόλισα εμένα.
Δεν είχαμε και μελομακάρονα με σοκολάτα.
Ούτε και οικογένεια να μαλώσουμε.
Φέτος δεν είχε καν θάλασσα....
Λίμνη μόνο.Μεγάλη σα θάλασσα.
Καινούρια οικογένεια,πραλίνες και πατάτες τηγανιτές.
Και τον άνθρωπο κουμπί φυσικά.
Ο χρόνος που μετράει σε λίγο δεν θα είναι εδώ....
μα εγώ δεν μπορώ να κάνω απολογισμό. (:Ρ)

άτιτλο

Είχα ξεχάσει τη χαρά των live!!!! :)
Η μάλλον το είχα καταχωνίασει κάπου για να μην μου λείπει και να ζήσω καινούρια πράγματα.
Σήμερα όμως το θυμήθηκα!Και θυμήθηκα και πόσο μου λείπει ο Σταυρός του Νότου! :)
Ανυπομονώ να γυρίσω για να βρεθώ στα γνώριμα στέκια.....
Φεύγοντας πήγαμε με τον Orhan να φάμε πατάτες!Πήραμε απο ένα κόνο ο καθένας και προχορώντας στα μουγκά, αφοσιωμένοι στις πατάτες μας και στο χερία μας που δεν τα νιώθαμε πια απο το κρύο σήκωσα το κεφάλι μου και έκανα πολύ ώρα να καταλάβω ότι δεν κατεβαίνω την Ερμου.Το οτι δεν έβλεπα καμία εκκλήσια ίσα μπροστά με έκανε να το καταλάβω...Πόσα βράδια ανέβηκα και κατέβηκα εκείνον το δρόμο για να γυρίσω σπίτι...Μου λείπει το κέντρο τησ Αθήνας!!!!
θα θέλα μια βόλτα στο κέντρο,ελληνικό γύρο να στάζουν τα λάδια,ήλιο και ελληνόφωνη παρέα!
Θα κάνω όμως λίγη υπομονή και σε λίγους μήνες θα έχω τα 3 πρώτα και αρκετό απο το τελευταίο!
Και τότε θα μου λειπει αυτό που έχω τώρα...
Τέλος πάντων....σε κάθε περίπτωση μακάρι να μπορούσα να εξηγήσω στην Dorota το πώς με έκανε να νίωσω σήμερα χωρίς να το ξέρει!Ηταν απλώς μια υπέροχη βραδία!!!! :)




How I wish, how I wish you were here.
We're just two lost souls swimming in a fish bowl, year, after year,
Running over the same old ground.
What have you found? The same old fears.
Wish you were here.

polish votka and belguim beer....

Kapoies stigmes den pisteuo pos auto pou zo einai ali8eia.
Einai toso omorfo.
Kai alles eimai toso me8usmeni pou blepo ka8ara pos den einai ali8eia.
Den mporei.Einai tosos ligos o xronos.
Pos na de8oume?
Pos na zisoume pragmata mazi?
Ki omos ksero pos otan teleiosei 8a mou leipei.
Ksero pos den exo patrida na guriso.
Ksero pos oi filoi mou proxorane xoris emena opos kai ego xoris autous.
Kai ksero pos den ksero pou briskomai...na eixa mono tin agkalia sou.
8a itan kapos pio kseka8aro to topio.

gnostos agnostos

Yparxoun an8ropoi kai an8ropoi.
Yparxoun oi agnostoi.
Yparxoun oi gnostoi.
Yparxoun oi filoi.
Yparxeis kai esu.
O an8ropos koumpi.
Mia katigoria monos sou.
ola gnosta pano sou.
ta xeria sou.
ta matia sou.
to xamogelo sou.
i profora sou.
i stasi tou somatos sou.
ola agnosta pano sou.
ta xeria sou.
ta matia sou.
to xamogelo sou.
i profora sou.
i stasi tou somatos sou.
Sou eipa eimai edo.
stamata na gurnas ton kosmo!Mia mera emeine akomi...ti na prolabo na sou po?
kai se poia glossa to 8es?
Min feugeis prin er8eis.
Min min eisai edo otan leipeis.
Se ksero mikre mou agnoste.Eisai o dikos mou gnostos-agnostos!
kai oti psaxneis edo einai.Den 8a se prodida pote...

perimeno.....

Teleutaia to skeftomai suxna....
Parakseno pragma i mnimi.
Poses fores ksexnao basika pragmata kai oi alloi guro mou pareksigounte kai 8umonoun.
Poses fores omos 8umamai pragmata pou den to perimeneis.
Kai malista kapoies fores 8umamai ta panta...
opos tora.
8umamai.
Den zo sto parel8on.Auto mas teleiose.Kai oute ksero pos 8a einai otan se do.Alla 8umamai pos itan...kai polu se agapo gia tis stigmes geliou kai ksegnoiasias pou mou prosferes.
Eimai loipon edo.Anoixti se ka8e palabi protasi.Gurna...se perimeno!
Eksallou mou xrostas tosa...agapimene mou suzige! :)
Perimeno!

Σύνορα?

Σύνορα?ποτέ δεν κατάλαβα τι είναι αυτό.
Ξέρω μόνο πως με κάποιους ανθρώπους μεγαλώσαμε με διαφορετικές συνήθειες, μα τι είναι αυτό?
Θα σου πω εγώ τι είναι...
Είναι η χθεσινή μέρα.Νεαρόκοσμος από όλο τον κόσμο (Ναι,όλο σου λέω....Κίνα,Ιαπωνία,Ταιβάν,Ελλάδα,Τουρκία,Ρωσία,Κολομβία,Ισπανία κ.α.) σε ένα λεωφορίο,τοπία μαγικά και μετά μπροστά σε 4 τραπέζια να τρώμε ντουρούμ και πίτες,να ακούμε Δεσποινα Βανδή (άγνωστο το πως και το γιατί) σε μια όμορφη πόλη του Βελγίου μιλώνας όποια γλώσσα μπορούσε ο καθένας.
Είναι εκείνο το βράδυ.Γύρω απο έναν σωλήνα μπύρα να ανακαλύπτεις οτι έχεις μεγαλώσει με τα ίδια παιδικά που μεγαλώσε και εκείνος τόσο μακρία απο τον δικό σου τόπο,την χώρα σου και την ήπειρο σου.
Είναι τα παιδιά που μένουν δίπλα,έχουν άλλο χρώμα,ακούν άλλη μουσική,μιλάνε μια παράξενη για τα αυτιά μου γλώσσα και όμως μοιραζόμαστε τις ίδιες σακούλες ανακύκλωσης.
Είναι οι πόρνες που υπάρχουν σε κάθε γειτονία που ζω απο τότε που ενηλικιώθηκα και έχουν όλες τις ίδιες ανάγκες.
Είναι το ίντερνετ που μου δείχνει κάθε δρόμο σε όποια πόλη θέλω.
Αυτό είναι τα σύνορα...
ΤΙΠΟΤΑ!
Είναι κάτι που απλά δεν υπάρχει.

Το κουτί

Έχω ένα κουτί.
Έχω ένα κουτί για να αποθηκεύω στιγμές.Εικόνες.Αμνήσεις.Μουσικές.
Έχω κι άλλο ένα κουτί που με συνδέει με τον κόσμο.Έχει τα πάντα αυτό το κουτί.
Φίλους που μιλάνε,οικογένια που ανησυχεί,εικόνες απο το αμερικάνικο σπίτι του φίλου,νέα απο όλο τον κόσμο,καινούρια τραγούδια,ταινίες,γνώση.
Έχω όμως και ένα μαύρο κουτί.Το περνάω στο λαιμό μου και δημιουργώ τις αναμνήσεις μου,συγκρατώ τις στιγμές για μπορώ μετά να τις κοιτώ πιο προσεχτηκά (τοπία,χαμόγελα φίλων,στιγμές περαστικές,σκηνές στημένες),βλέπω τον κόσμο αλλίως...ορθογώνια.

Τα κουτιά μου με αγχώνουν.Φοβάμαι μη τα χάσω.Μη χαλάσουν.
Τα κουτιά μου όμως μου δίνουν και χαρά,
και παρέα,
και τα αγαπώ.

η στιγμή που κρατάει για πάντα...

Καινούριοι στίχοι να με συντροφεύουν,
καινούριοι φίλοι να μοιραστούμε στιγμές,
καινούρια τοπία να δω,
καινούριοι καθηγητές να με διδάξουν,
καινούριος συνεργάτης στο χέρι μου,
καινούρια γλώσσα να μπει μέσα μου....
Μακάρι να 'ναι αυτή η στιγμή που κρατάει για πάντα! :)

H diki sou zoi

An sto kouti den xoras,
an ta la8os rouxa foras
kai sou trabane to auti
An sta skoteina perpatas
sunnexise min ta paratas
giati ekanes idi mia arxi
kai den to xrostas kanenos
kai an allou se paei o anemos
kratisou ekei giati
auti einai i diki sou zoi
kai 8a er8ei i diki sou stigmi.
Mia selida leuki
auti einai i diki sou zoi.
An sta ba8ia kolumpas,

an xoris elpida agapas
an se barenei i enoxi
einai i diki sou zoi
odigo min zitas
esu to timoni kratas
kai exeis taksidi makru.
Akouse tou dromou i siopi
posa mustika 8a sou pei
anoiksou ekei
auti einai i diki sou zoi
kai auti einai i diki sou stigmi
i dikia sou epoxi.
Auti einai i diki sou zoi.

Mi!Min akous to sosto
poios kserei na sou pei to sosto
gia ti diki sou zoi?
Min!Min to roloi koitas
ola osa xa8ikan koitas
ma tipota den exei xa8ei.
Ti kai an to 'xei i moira grafto
esu exeis kati pio dunato
to kratas esu
auti einai i diki sou zoi
Mia selida leuki
auti einai i diki sou zoi!
M.F.


Erxetai otan prepei kai akribos opos prepei.
Ti allo na peis pera apo euxaristo?

Φτιαχνουμε αποψε....

με κουρέλια και σανίδια έναν συνοικισμό αυτόνομο....

Μες το δικό μας παραμύθι ξαναβρές το
το ξεχασμένο μονοπάτι σου
Και ξαναχάσ'το, ξαναβρές το, ξαναπές το
το τραγουδάκι σου.

Παλιό και αγαπημένο.....ξαναπές το το τραγουδάκι σου...ποίο να είναι άραγε?το "la bamba"?
το "en chantant"? το "je veux tout"?ότι θες....γιατί ήρθες εχθές αργά μια άλλη εποχή να μου θυμήσεις, και ναι!L'amour c'est plus marrant,c'est moins désespérant en chantant όπως επίσης Je veux tout l’anarchie et la sagesse,ton sourire et puis tes fesses. :)

Αλήθεια σου έλεγα λοιπόν όταν σου έιπα οτι θα προσπαθήσω να κανω την αλλαγή που μου λες.
Να την λοιπόν η αλλαγή.
Θες να γίνεις κομμάτι της άραγε εκτός απο εμπνευστής-υποστηρικτής της?
Γιατί ποτέ δεν σκέφτηκες τι ήσουνα για μένα
γιατί ποτέ δεν έψαξες να βρεις
που έκρυβα τα όνειρα που έκανα για σένα
και το κουράγιο για να τραγουδώ
Πώς σ' αγαπώ, σ' αγαπώ.
Πάντως σίγουρα θα είναι η καλύτερη αλλαγή της ζωής μου!
Δεν ξέρω τι να παίξω στα παιδία μα ούτε και στους μεγάλους...
Ζούμε μέσα σ' ένα όνειρο που τρίζει
σαν το ξύλινο ποδάρι της γιαγιάς μας
μα ο χρόνος ο αληθινός
σαν μικρό παιδί είναι εξόριστος.
Όπως πάντα.
Αυτή τη φορά όμως το θαύμα έγινε....και ας ήμουν πολύ βαρία για να πιαστώ από ένα σύννεφο.....

8espesia bradia.....

Auto pou leme 8espesia bradia:
feggari sxedon panselinos na ka8reftizetai sta nera tis limnis....
aeras arketos alla oxi polu enoxlitikos,8ermokrasia kali....oti prepei gia agkalies.
parka,pagkakia,eroteumena zeugarakia....

ok!Kai an den ginei tipota ego xairomai pou gnorisa enan toso api8ano tupo!:D

gelia,xazomares,tsouli8res,pagoto kanela,maxairia sta patomata,pixar,kotopoulo sto nero,fotografies,aspra dontia,kamia patrida,polles glosses,stay sexy,"ka8e mera diakopes"....arkoun!

24 ώρες κάτω από μια κουβέρτα

Πολύ βαρύς για να πιαστώ από ένα σύννεφο
Πάνω στο στήθος μου, μια ασήκωτη πέτρα
Στο άδειο σπίτι χτυπάει το τηλέφωνο
24 ώρες κάτω από μια κουβέρτα

Πολύ κακό για περισσότερο τίποτα
Γυρίζω στο πάτωμα ένα άδειο μπουκάλι
Χιλιάδες φορές, χιλιάδες
Στο τέλος εμένα δείχνει πάλι

Και όλα σβήνουν βαθιά
Στου ύπνου τα μαύρα νερά
Σιωπή
Το θαύμα δεν έγινε

Έξω ο δρόμος μακραίνει ώσπου χάνεται
Μέσα σε κάποιο παράξενο μέλλον
Κι οι εικόνες μπροστά στροβιλίζονται
Σαν κόκκινες μπάλες Χριστουγένων

Βουνό που ανεβαίνω σε ένα όνειρο
Σηκώνω στους ώμους μια ασήκωτη πέτρα
Την αφήνω κυλά κι έπειτα κρύβομαι
24 ώρες κάτω από μια κουβέρτα

Και όλα σβήνουν βαθιά
Στου ύπνου τα μαύρα νερά
Σιωπή
Το θαύμα δεν έγινε...

Μανώλης Φάμελλος

Keno.

Nio8o adeia-keni,nio8o biasmeni,nio8o axromi
ili8ia,axristi...kai polla alla!
tin agapousa polu tin eua kai mou leipei...
den iksera pos einai na zeis ton xeirotero efialti sou...tora ma8aino.
Panta to fobomoun alla pote den to pistepsa..
itan i proektasi tou xeriou mou,itan o tropos pou eblepa,itan parea stis pio duskoles kai stis pio euxaristes stigmes,itan fili mou kai ex8ros mou.
Tora den einai tipota.Den uparxei pia.Den einai edo!
Nio8o adeia.
Den mporo oute na 8umoso...
Ksero pos kapoia stigmi kapoia alli 8a tin antikatastisei,ksero pos 8a allakso polles isos sto mellon...
pote omos den 8a paro tin xara pou pira otan tin protopira sta xeria mou.
Elpizo ka8e bradu pos 8a ksupniso to allo proi kai ola 8a einai idia,edo, opos ta iksera.
Ksero omos pos den 8a ginei.
Hmoun ekei kai akousa tin aderfi mou na leei:tin piran.
Hmoun ekei kai eida ti tsanta mou anoixti kai adeia,biasmeni!
Hmoun ekei kai eida ton Ivan na milaei me tous astunomikous.
Hmoun ekei kai den mporo na to ksexaso.
:(

Δεν λές κουβέντα....

Στίχοι: Κώστας Τριπολίτης
Μουσική: Δήμος Μούτσης
Πρώτη εκτέλεση: Σωτηρία Μπέλλου & Δήμος Μούτσης ( Ντουέτο )
Άλλες ερμηνείες: Φίλιππος Νικολάου

Δε λες κουβέντα,
κρατάς κρυμμένα μυστικά
και ντοκουμέντα
κι ακούω μόνο
συνθήματα μεταλλικά
των μικροφώνων

Ξέρω τ' όνομά σου
την εικόνα σου και πάλι από την αρχή
ψάχνω για μια διέξοδο γυρεύοντας
μια αλλιώτικη ζωή

Περνούν οι νύχτες,
τα δευτερόλεπτα βαριά
στους λεπτοδείκτες
ζητώντας κάτι
που να μη γίνεται ουρλιαχτό
κι οφθαλμαπάτη

Ξέρω τ' όνομά σου
την εικόνα σου και πάλι από την αρχή
ψάχνω για μια διέξοδο γυρεύοντας
μια αλλιώτικη ζωή

Στων χιλιομέτρων
την ερημιά και στη σιωπή των χρονομέτρων
ακούγονται τώρα
σειρήνες μεταγωγικά κι ασθενοφόρα

Ξέρω τ' όνομά σου
την εικόνα σου και πάλι από την αρχή
ψάχνω για μια διέξοδο γυρεύοντας
μια αλλιώτικη ζωή

ο έρωτας...

....τελικά σε κάνει να τα νίωθεις όλα σε υπερθετικό βαθμο.
Χάρες και απογοητεύσεις.
Επίσης έχει τόσο δυνατή μνήμη που με τρομάζει.
Το πρόσωπο μιας φίλης διαβάζοντας ένα κακό sms....απογοήτευση.
Τα σύννεφα πάνω απο τον θεσσαλικό κάμπο....άπειρη χαρά.
Εικονές....
σ'ένα κρεβάτι μαζί μακριά απο την Αθήνα να γελάμε,
σ'ένα καράβι κοιμάσαι στα πόδια μου,
σένα τρένο...έχουμε μπλέξει τα μπούτια μας και πάμε,
σε μια σχολή καθισμένοι σε έναν διαδρομο μιλάμε,
σε ένα χωρίο,ξεθεομένοι απο την κούραση,ψάχνουμε βότκα,
σε ένα λεωφοριο τραγουδάς τους στοίχους του κομματιού που ακούω στο mp3 μου,
σε ένα μπαλκόνι βλέπουμε τη δύση,
έξω απο ένα θεατράκι τραβάς με τη μηχανή μου κουλές φωτογραφίες,
σε μια κουζίνα σου φτιάχνω όμελέτα και παίζεις μαζι μου,
σ'έναν καναπέ κάνουμε φούσκες και προσπαθούμε να τις ενώσουμε χωρίς να σκάσουν.

θα μπορούσα να κάνω ένα ολόκληρο βίντεο με κομμάτια απο τη μνήμη που ξεχνάει όλα τα άλλα εκτός απο σένα...
θα μπορούσα να ζωγραφίσω τοίχους ολόκληρους για να σου δείξω πόσο με στεναχώρησες,
θα μπορούσα να σου γράφω ατελείωτα γράμματα για να καταλάβεις το πόσο μου λείπεις.
Δεν έχω όμως άλλες αντοχές.Δεν έχω πια υπομονή και κατανόηση.Ούτε και χρόνο.
Απλά ήθελα να σου πω οτι μου λείπεις και οτι θα συνεχίσεις να μου λειπεις...
και αυτό γιατι χθες δεν ήσουν εκεί που έπρεπε (ή που απλά θα ήθελα να ήσουν)

σώώώώώπα!

Σώπα!
Η "χαρά της ζωής" φοράει πια μαυρα ρούχα.
Καμιά φορά και τακούνια.
Κάνει βίντεο με ηλεκτρονική μουσική...τι άλλο θα δούμε?
Σώπα και περίμενε!

:) :S :/

Ει!Κυρια!

Ει!Κυρία αεροσυνοδέ!Για που πετάτε?Παρ'τε με μαζί σας.
Δεν αντεχω άλλο.Θέλω να τα παρατήσω όλα....
Κυρία αεροσυνοδέ...σας παρακαλώ.Θα έρθω μαζί σας μεχρί Συνταγμα και μετά στο λεωφορείο θα ειμαι ήσυχη.Αφήστε με στον πρώτο προορισμό σας.Θα επιβιώσω.Το ξέρω πως μπορώ.Απλά παρ΄τε με από δω.Κουράστηκα.
θέλω μόνο αυτό:


όλα τα άλλα απλά δεν έχουν σημασία!

sourealokatastaseis

Bradu sto parko eleu8erias na apaggeloume romaio kai ioulietta.....Kai na min xtupaei to tilefono!
Mesimeraki ,ekso apo ti sxoli, stin gnosti kafeteria,mpures,mou bazoun ki emena...ma giati?Me ntala ilio den kanei....tragika ta apotelesmata!
Mualo pou den einai sti 8esi tou meres tora...eros....no comment!
Filoi,ka8igitis prosilomenos se kati,eroteumeno zeugaraki k ego sti mesi gia kalipsi!Ma poion pao na prostateuso?Afou otan eisai eroteumenos kaneis mono auto pou 8es....
O Tsalikis xoris iera k osia....mplouza ecds me stras kai aidies kai na tragoudaei to liomeno pagoto...file!Kapoia pragmata einai iera....akomi kai esu 8a eprepe na ta sebesai!!!!!
H axristi pliroforia tis imeras:o Skorpios gamei kala....ti na to kano an den to diapistoso moni mou?
Kai mallon den milame gia sosto zodio...akou na einai ziliaris!!!Den paizei....den mporo oute na to fantasto!Alla xameni upo8esi.Omos einai toso oraio to na eisai eroteumenos!Mono k mono gia auto aksizei!Gia to xameno blema kai ta xromata sta xeria!Den to metaniono. :)
Filoi ekso apo to metro:Re su katebasa karra live.....Auti i poli me pligonei....
kuria ka8isti se fiska trolei: Kurie me enoxlite....Auti i poli me tsatizei!Kai tin latreuo par'ola auta!

Exo na sunexiso kati oso eimai akomi ok kai den exo faei tin xulopita mou....opoTe prepei na afiso to pc kai na pao to zalismeno mou mualo gia ksekourasi!

O mais einai ontos fromaxtikos minas!As ton apolausoume... :)

Καλό Μάη?!?

Ηρθε και ο Μαιος.....
Τα πουλάκια κελαηδούν οπως παρατήρησα σήμερα το πρωί,
ο ήλιος αργεί να δύσει όπως παρατήρησα χθες το απόγευμα,
τα λουλουδια άνθησαν οπως παρατηρεί η μύτη μου,
το πρωινό φως κρύβει ένα καλοκαίρι μέσα του,
οι καινούριες πολυκατοικίες αποκτήσαν ζωή,γλάστρες,απλώστρες,ποδήλατα....
αρχίσαν σιγά σιγά και οι πρώτες συναυλίες,
εγώ συνεχίζω τα ορ8ογραφίκα μου (και όχι μονο) λάθη,
ο κόσμος πάει στις δουλείες του
και η ζωή κυλάει όμαλα.
Ευχήθηκα πριν λίγες μέρες να γίνει κάτι καλό και συνταρακτικό....
Η μισή ευχή βγήκε....έγιναν πολλά και συνταρακτηκά!
Και αν έχασα τον ύπνο μου ο έρωτας που χτυπάει απο όλες τις πλευρές φταίει.
Έτσι λοιπόν δεν ξέρω αν θα έχουμε έναν καλό Μάη σίγουρα όμως θα έχουμε έναν συνταρακτικό!Και οι θεοί βοηθοί.... (τι να σου κάνει ο ένας όταν είσαι ανίατη περίπτωση?)
(πιθανότατα πρέπει να βάλω "συνεχίζεται" σε αυτό το σημείο....)

happy

Έδωσα το blog μου σε ένα φίλο...και με αυτή την ευκαιρία κάθησα και διάβασα τι έχω γράψει....
ε λοιπόν....ότι ήθελα στο πρώτο μου κείμενο το έζησα τους τελευταιους μήνες....ταξίδεψα,ερωτευτηκα,πόνεσα...
Και ναι δεν έχω μετανίωσει για τίποτα απο όλα αυτά και ας μην ήταν όλα ευχάριστα!
Είμαι πολύ χαρούμενη! :)
ίσως και λίγο γκάου... :)
α!όσο για το σωπάω που γράφω κάπου είναι μια λέξη με προιστορία και κοροιδίες (αγαπημένες στιγμές!αχχχχ)
σας φιλώ και σας καληνυχτώ!

Ήχο ελευθερίας

Ήθελα να γράψω για τα all star και την υπέροχη αίσθηση που σου δίνουν...αλλά θα το αφήσω για άλλη φορά.
'Ηθελα να γράψω για την Αθήνα που με εκστασιάζει...αλλά και αυτό θα το αφήσω για άλλη μέρα.

Ο ήχος από πόρτες αυτοκινήτου μου φέρνει στο μυαλό βράδια που γυρνούσαμε πτώματα απο τα μεγάλα ταξίδια που μας πήγαινε ο μπαμπάς και φτάναμε εξουθενωμένοι,ξεφορτώναμε και μαλώναμε για το ποιός θα πάει σε ποίο μπάνιο μια και φυσικά όλοι κατουριώμασταν. Επόμενη ανάμνηση η αίσθηση του ζεστο, από τον μόνιμο θεσσαλικό καυσωνα, κρεβατιού μου που με περίμενε να με ξεκουράσει.(μονο ένα άλλο κρεβάτι βρήκα να με ξεκουράζει τόσο όσο το παιδικό μου και είναι, δυστιχώς, στην Κωνστ/πολη!σνιφ!).Αντίστοιχες αναμνήσεις μου φέρνουν και οι ήχοι απο το μοχλό που αλλάζει τα φωτά από φώτα πορείας σε προβολείς.Ταξίδια βραδινά (τα περισσοτέρα που έζησα) με τον πατέρα μου στο τιμόνι να τρέχει και να ακούγεται ο άνεμος γύρω από το αυτοκίνητο και αστέρια γύρω γύρω πολλά.
Γυρνώντας σπίτι μέσα στη νύχτα είδα έναν άνθρωπο με ένα άσπρο φούτερ να τον βάζουν σε ένα αυτοκίνητο με τα χέρια δεμένα πίσω.Και άκουσα μέσα στην ησυχία της νύχτας τον γνώριμο ήχο από πόρτες αυτοκινήτου που κλείνουν.Ίσως νόμιμα τον βάζαν εκεί για να τον πάνε όπου θα τον πάνε....όμως ένιωσα τις αναμνήσεις μου χαζές και παιδικές.Δεν θα έπρεπε!Οι ήχοι του αυτοκινήτου πρέπει να δηλώνουν την αρχή ή το τέλος ενός ταξιδιού.Είναι ήχοι ελευθερίας.Όχι φυλακής.Είναι κρίμα....

Το πρώτο μας σημάδι

Ένα σπίτι δεν γίνεται δικό σου παρα όταν το τραυματίσεις κάπου και έτσι αρχίσεις να μαθαίνεις τις πληγές του!
Να λοιπόν το πρώτο μας σημάδι!
Τώρα μπορώ να λέω πως μένω εγώ εδώ.
Η κοκκινίλα στον τοίχο απεναντί μου είναι της δικής μου παρέας μου!:)
Και οι φωτογραφίες στις κορνίζες δικές μου!
Και τα πράσινα γλυκούλικα βατράχια δικά μου και αυτά!

Help!

Εικόνες γύρω μου τρέχουν.
Τρέχει και ο οδηγός του λεωφορείου και πέφτει σε όποια λακούβα βρει!
Θα σπάσει το κεφάλι μου!
Το νίωθω....ο πονοκέφαλος όλο και χειροτερευει.
Eρημιά...
Ένας κάκτος!
Ένα τέρας στο κεφάλι μου...
Θα καταφέρω να το ξεκάνω εγώ πρώτη ή θα με φάει αυτό?
"Ο ευατός μου κ εγώ σ' ένα κρύο σταυροδρόμι
μονομάχοι στη δύση με το χέρι στο πιστόλι
ακούω ένα μπαμ και με πήραν τα αίματα
σε σκότωσα αγοράκι κ στα αλήθεια και στα ψέματα" Μ.Φ.
Πάντα τον αγαπούσα αυτό τον στοίχο!
Πονάω.....σταματήστε το!!!
Και όταν πονάει σε πέρνει απο κάτω....
Μνήμες!Εικόνες!
Σβήστε τα όλα!
Δώστε μου ένα καινούριο κεφάλι!
Ένα πιο φρέσκο μυαλό χρείαζομαι!Help...

Παράξενοι οι γύρω μου!Και έγω ακόμη περισσότερο μάλλον...

Ομπωωω!Γαμώτο δηλαδή...
Ξυπνάς ήρεμος ήρεμος ένα όμορφο πρωί γεμάτος όρεξη να κάνεις πράγματα και σου έρχεται μια φάπα στη μάπα (wow!έκανα και ρίμα μέσα στη συγχισή μου) και σου τα χαλάει όλα!
22 χρονών έχεις όλη τη ζωή μπροστά σου.Να κάνεις όνειρα,να μάθεις πράγματα,να δείς τον κόσμο.Είσαι νέος και είσαι και ελεύθερος να κάνεις ότι τραβάει η όρεξη σου.Έχεις μια ζωή μπροστά σου να ερωτευτείς,να νιώσεις ότι πρέπει να νιώσει ένας άνθρωπος για να μπορεί να πει οτι άξιζε κάτι η ζωή που έζησε.Και φυσικά σε καμία περίπτωση (ειδικά τα παιδία της γενίας μου) δεν μπορείς να αναλάβεις τις ευθύνες και τις υποχρεώσεις μιας οικογένιας.Και για αυτό πολέμησαν τόσες γενιές και τόσες μειωνότητες,για να έχουμε την ελευθερία να επίλεξουμε τον ανθρωπο που τυπικά τουλάχιστον θα πρέπει να μοιραστούμε την υπόλοιπη ζωή μας (με ότι αυτό συνεπάγεται) με καθαρό μυαλό και ώρημη σκέψη.
Γιατί όμως φοβόμαστε και μπλέκουμε σε καταστάσεις ανούσιες που το μόνο που κάνουν είναι να δυσκολέυουν την ζωή μας?Γιατί δεν ζούμε αυτή τη ζωή που μας έδωσαν εφ όσων μπορούμε και είναι δικαιώμα και υποχρέωση μας?Γιατί γυρνάμε σε αυτά που τόσος κόσμος πάλεψε να ξεπεράσει?
ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΩ ΤΙΠΟΤΑ?????

θα είμαι στο πλάι σου και ας μην είμαστε μαζί!

Τα λουκάνικα γίνονται,το κρασί κοντευεί τη σωστή θερμοκρασία,έχω πια ζεσταθεί,ακούω ωραία μουσικούλα από το χθεσινό και το σημερινό live και ήρθε η ώρα να τελειώσω κάτι...

"Φτάνει να είμαστε μάζι,φτάνει να ειμαστέ μαζί,φτάνει να είμαστε εγώ και εσύ μαζί...."
(θα είναι στον καινούριο δίσκο του Κ.Μαραβέγια)
Κάποτε μου έφτανε αυτό και το σύνδεσα με κάποιον.Και μου έφτανε πράγματι αυτό....αλλά πολλά πράγματα τελειώνουν...Πολύ ωραίο τραγούδι!Και αυτό τελειώνει όμως.Μαζί του και οι αναμνήσεις. :)
"Θα 'μαι στο πλάι σου και ας ματώσω,θα 'μαι στο πλάι σου...." (Γ.Χαρούλης)
Υπάρχουν όμως και αυτά που δεν τελειώνουν.Που δεν τα ξεχνάς,τα κουβαλάς μαζί σου.Οι προσπάθειες να τα ξεχάσεις δεν έχουν πια κανένα νόημα και έτσι ξέρεις πως θα είσαι πάντα στο αεροδρόμιο να περιμένεις ή να αποχαιρετάς κάποιον.Κάποιον που ήταν πάντα ξεκάθαρος απεναντι σου και εσύ πάντα ερωτεύμενη.Κάποιον που όταν θέλει γίνεται ο καλύτερος σου φίλος και πίνετε μαζί καφέ ένα απόγευμα στον Πλαταμώνα και απλά δεν θέλεις να τελειώσει γιατί ότι και αν είναι,φιλικό ή ερωτικό, απλά περνάς καλά.

αΤάΚΕς!

Σπιτικές-χθεσινοβραδινές ατάκες:(τσικνοπεμπτιάσαμε παρασκευίατικα)
1)"Βασικά νομίζω οτι έγιναν..."(ειπωμένο τουλάχιστον 300 φορές,πράγμα λογικό αν σκεφτεί κανείς οτι τέσσερις ώρες τηγανίζαμε)
2)"Ρε!Τι θα τα κάνω τώρα αυτά που είναι τηγανιτά?Καλά τη μπριζόλα θα τη βάλω στο πλυντήριο" (τρομαγμένη φάτσα μπροστά σε φρομακτική κουζίνα,ώρα 04.20 περίπου.Φρομακτική καλα διαβάσατε!)
3)-"Γιατί το σβήνεις?"(το τσιγάρο)
-"Γιατί κάπνιζε το πρωί ο Βασίλης στο δωμάτιο που κοιμόμουνα¨"
-"Όχι εγώ!Όχι εγώ"
4)"Τα πτώματα τώρα τι θα τα κάνουμε?Να τα αφήσουμε εδώ?"
5)"Τηγανισμένος πουρές" (Ω!ναι!υπάρχει και είναι ακόμη στη κατσαρόλα μου)

Κάτι τέτοια τα ζεις μόνο σε σπίτια. Αυτός είναι και ο λόγος που προτιμώ να μένω σπίτι με καλή παρέα!Και άλλες πολλές ατάκες που θα ξημερώσει ώσπου να τις γράψω...

Και αν για κάτι χαίρομαι είναι που έχω φίλους να ζούμε τέτοιες στιγμές!Και άλλες πολλες!:)

σπιτικό internet

Βάλε φωτιά σε ό,τι σε καίει, σε ό,τι σου τρώει την ψυχή
Έξω οι δρόμοι αναπνέουν διψασμένοι, ανοιχτοί
Είναι η αγάπη ένα ταξίδι από γιορτή σε γιορτή
Είναι η αγάπη ένα ταξίδι από πληγή σε πληγή....

Αυτο το τραγούδι άκουγα τη μέρα που έγινα 20
(τότε δεν είχα γραψει βέβαια τον στοίχο "είναι η αγάπη ένα ταξίδι απο πληγή σε πληγή" γιατι είχα ξεχάσει πόσο σωστός είναι...).Μου αρέσει πολύ.
Επίσης μου αρέσει πολύ να πέρνω ζεστό ψωμί από το φούρνο και να τρώω το πλάι που είναι λευκό και μαλακό.
Μου αρέσει να τρώω τα κρουασαν ζεστά-πατημένα όπως τα έλεγε ο Γιώργος.
Μου αρέσει να ακούω μουσικές από τα παλιά και να θυμάμαι.(οχι πάντα)
Μου αρέσει να παρατηρώ τα παπούτσια του κόσμου που περνάει μπροστά μου.
Μου αρέσουν τα όμορφα αγόρια.
Μου αρέσει και να γελάω.
Μου αρέσει να τρώω γαλοπούλα καπνιστή με πατατάκια με πάπρικα.
Μου αρέσει ο Χάρι Πότερ.
Μου αρέσει να φτίαχνω βίντεο.
Mου αρέσει να πετάγομαι στο αεροδρόμιο να δω περαστικούς φίλους...έστω και χωρίς το Μunchkin.
Μου αρέσει που ξαναέχω ίντερνετ επιτέλους και μπορώ να γράφω ότι βλακεία μου έρχεται!:D

Η μήπως να θυμώσω?

Στίχοι: Λίνα Δημοπούλου
Μουσική: Αντώνης Μιτζέλος
Πρώτη εκτέλεση: Ελεωνόρα Ζουγανέλη
Τι άλλαξε; Τι χάλασε;
Λες και πάνω στο διάφανο φως
μελάνι στάλαξε.
Πού χάνεσαι; Πού τρέχει το βλέμμα;
Ποια αλήθεια μου κρύβει ο καπνός
ή μήπως κρύβει ψέμα;
Θα κοιτώ στα μάτια σου
θα ρωτάω μέχρι να μου πεις
θα χτυπώ στα βράχια σου
ως το τέλος της σιωπής.
Κόψε και μοίρασε στα δύο
πάντα η αγάπη θέλει δύο,
δυο να γελούν στο ίδιο αστείο
δυο να ζεσταίνουνε το κρύο
δυο να μοιράζονται αμαρτία και θεό.
Κόψε και μοίρασε στα δυο
πάντα η αγάπη θέλει δυο
δυο μονομάχους στο πεδίο
δυο στο μαζί και στο αντίο
δυο να μοιράζονται τα πάντα ή το κενό.
Τι ξέφτισε; Τι έσπασε;
Λες και επάνω μου χούφτες γυαλιά
η νύχτα πέταξε.
Ποιος έφταιξε και ποιον ν`αθωώσω;
Να σε πάρω ξανά αγκαλιά
ή μήπως να θυμώσω;

Μην ξεχνάς πως δεν ξεχνώ....Προχωράω αλλα δεν ξεχνώ, ούτε συγχωρώ.
Θέλω να ξέρω.Πες μου...

για σένα που κρυφοδιαβάζεις το blog μου.