Σάββατο 24 Ιουλίου 2010

Ο γαλαξίας.

Ήθελα να σου πω.
Πριν 10 μέρες καθισμένη σε ένα άσπρο μπαλκόνι είδα τον γαλαξία.
Κεφάλι πεσμένο πίσω,στόμα μισάνοιχτο,μάτια που ετοιμαζόταν να κλάψουν,μυαλό άδειο απο σκέψεις.
Γαλήνη.
Ο μαύρος ωκεανός πάνω απο το κεφάλι μου μου θύμισε πόσο μικρή είμαι και πόσο μεγάλη ωστέ να μπορώ να τον δω.
Όλα τα άλλα και όλοι οι άλλοι ήταν πολύ μακριά.
Κάπου άκουσα τη φωνή της αδερφής μου να με φωνάζει.
Πήγα για ύπνο, τη νύχτα που ενας θεός αποφάσισε να μου κάνει παρέα.

Παρασκευή 23 Ιουλίου 2010

κοιτώντας

Κοιτώντας τα καινούρια σεντόνια το πλυντήριο να γυρίζουν,
βλέποντας τις σταθερές της ζωής σου να αλλάζουν
μα η θάλασσα να παραμένει απίστευα μπλε κ κρύα όπως αιώνες τώρα
δεν μπορείς παρά να αναρωτιέσαι που πας.