Σκοπός και Ελπίδα

"Είμαι πενήντα ετών και έζησα πάντοτε ελεύθερος. Επιτρέψτε μου να φτάσω ελεύθερος και στο τέλος της ζωής μου. Και όταν θα είμαι πια νεκρός, τούτο ας ειπωθεί για μένα: 'δεν ανήκε σε καμιά σχολή, σε καμία θρησκεία, σε κανέναν θεσμό ή ακαδημία, πόσω μάλλον σε καθεστώς άλλο από κείνο της ελευθερίας."


Gustav Courbet

το βουνό μου

Νομίζω ότι το δεύτερο πιο αγαπημένο μου στοιχείο της φύσης, μετά τη θάλασσα, είναι ο ουρανός. Και για αυτό τον λόγο τελευταία έχω αρχίσει να συμπαθώ και τα βουνά. Είναι τα μοναδικά που έχουν την δυνατότητα να γίνοντε ένα μαζί του. Μάλιστα μερικά είναι τόσο τυχερά που μπορούν να τον ξύνουν, να τον γαργαλάνε και να κρύβοντε στο άπειρο του.

  

 

Στο συγκεκριμένο έχω μια ιδιαίτερη συμπάθεια. Με χαιρετάει κάθε πρωί όταν ξυπνάω, μου λέει τον καιρό, μου χαμογελάει όταν τρέχω να προλάβω το τρένο και τελικά μου λέει καληνύχτα σχεδόν κάθε βράδυ. 

Kάποιες είναι τόσο απασχολημένο με το να παίζει με τα σύννεφα που ξεχνιέται μέσα τους, όταν το κάνει αυτό μου λείπει, περιμένω πότε να του ξαναπώ γεια. Ευτυχώς είναι τόσο επιβλητικό που επιβάλεται ακόμη και στα συννέφα. Συνήθως απλά το περιτριγυρίζουν, δεν τολμούν να φτάσουν την κορυφή του και έτσι μπορώ να το χαζεύω συχνά.

 

Αυτά παρατηρώ εδώ και έναν χρόνο, που λες, και λέω πως, δεν μπορεί, κάτι καλό βγαίνει τελικά από όλους και από όλα.

συναντήσεις

Είναι κάποιες τυχαίες συναντήσεις που δεν τις ξεχνάς,

δεν ξέρεις γιατί έχουν συμβεί και πως,

απλά ξυπνάς μέσα στη νύχτα και τις θυμάσαι.

Χάνεις τον ύπνο σου, βγαίνεις από την καθημερινότητα σου, δεν ξέρεις αν χαίρεσαι ή αν εκνευρίζεσαι. Δεν υπήρχε λόγος να συμβούν, συνέβησαν όμως.

Και άντε βγάλ' τα πέρα με αυτό το μπλε που σε έχει στοιχειώσει....