Τρίτη 28 Φεβρουαρίου 2017

Τοκ τοκ

Τοκ τοκ.
Είμαι στο εργαστήριο με την καινούρια μου φίλη που διακριτικά με ρώτησε αν μπορεί να δει τον χώρο που δουλεύω.
Δεν περίμενα κανέναν.
Ξαφνιαστήκαμε.
Ήμουν σίγουρη ότι μόνο κάποιος άντρας θα χτύπαγε την πόρτα έτσι αλλά δεν μπορούσα να σκεφτώ ούτε ποιός, ούτε γιατί.
Η πόρτα άνοιξε.
Κοίταξα πάνω από τη σκάλα και είδα να μπαίνει ο ιταλός σεφ.
Τοκ τοκ...ένας ήχος που δε περίμενα ποτέ να ακούσω χωρίς προειδοποίηση τουλάχιστον μισής μέρας νωρίτερα.
Τοκ τοκ...ήρθε, χώθηκε στη συζήτηση μας, έκανε τα τηλέφωνα του, άνοιξε όλα το ντουλάπι να δει τι μπύρες έχει και σαν να μην τρέχει τίποτα μας έδωσε από ένα φιλί και έφυγε να πιάσει δουλειά.

Τοκ τοκ...είναι όμορφο να έχεις φίλους που σου χτυπάν την πόρτα. Κάποιες χειρονομίες δεν έχουν αξία, κι όμως, έχουν ανεκτίμητη αξία!