η λύση.

Στο ίδιο σημείο,κοιτάζοντας απλά τον ευατό σου...

ίσως να είναι η λύση.

K.

τώρα και χθες και αύριο.

Κάποτε υπήρχε το ημερολόγιο.Το ηλεκτρονικό και το κανονικό.

Το πρώτο το πήρε η μόδα και το δεύτερο η αγάπη μου για το πληκτρολόγιο.

Που λες όπως σου ξανάπα μεγαλώνω.Αμέ!Περνάω την εφηβία μου στα 22 και χαίρομαι.

(Σκέψου να το θυμόμουν στα 50 με κανένα κουτσούβελο αγκαλιά!)

Σήμερα λοιπόν καταπολεμάω το άγχος μου για αύριο.

Εξετάσεις....ποτέ δεν τις χώνεψα!

Τώρα πια όμως προσπαθώ εκφράζω το άγχος μου πριν εκφραστεί μέσα από το σώμα μου.

Έκλεισα που λες,μετά από μήνες, skype,msn,κινητό και ότι άλλο και πίνω το κρασάκι μου.

Ωραίο κρασάκι και λίγη σοκολάτα πριν τον ύπνο.

Πήγα και σε μια έκθεση.Ωραίος χώρος,κάποιες ωραίες φωτογραφίες και κάποιες ενδιαφέρουσες ιδέες.Αλλά πολύς ο κόσμος.

Καλή παρέα δεν είμαι τελευταία.Πόσο μάλλον σε ένα περιβάλλον με τόσο κόσμο.

Θα τα πω λοιπόν και τα άλλα σε σένα μια και στους άλλους δεν τολμάω και μια που μιλιά δεν βγάζεις...πολύ με βολεύεις.(για αυτό θα σε κόψω μια μέρα,να το ξέρεις!)

Έκανα ένα ωραίο (με τα δικά μου κριτήρια) βιντεάκι.Αμέ...με χίουμορ.Το έδειξα και στα παιδιά,μου δωσαν μερικές ωραίες ιδέες και θα το βελτιώσω κι άλλο!

Πέρα απ΄ οτι το τελειώσα στην ώρα του πρέπει να σου ομολογήσω ότι το καταευχαριστήθηκα!

Το έφτιαχνα και διασκέδαζα.Νομίζω τελικά πως λίγο καταλάθος,λίγο τυχαία,λίγο "απο πείσμα και τρέλα" διάλεξα τη σωστή σχολή.Για επάγγελμα δεν θα μιλήσω...δεν ξέρεις τι σου ξημερώνει!

Αρχίζω και πρακτική σε λίγες μέρες.

Την Τετάρτη (αν η σχολή είναι ανοιχτή) θα μιλήσω και στον καθηγητή μου για την πτυχιακή που λέω να κάνω.

Και απο την άλλη βδομάδα αρχίζει το εντατικό ψάξιμο μεταπτυχιακού.

όλα δρομολογούντε λοιπόν.

Γιατί δεν τα λέω παραέξω αυτά και τα θεωρώ ασήμαντα τη στιγμή που πολλοί γύρω μου δεν ξέρουν που πατάνε και που βρίσκοντε δεν ξέρω...αλλά μια και είσαι εδώ άκου!

Φοβάμαι μήπως επαναληφθεί το παρελθόν αύριο.Αλλά είναι στο δικό μου χέρι να το αφήσω να συμβέι ή να το εμποδίσω.Και πριν που στεκόμουν στο Μοναστηράκι σκεφτόμουν τότε που ήταν ο Ορχάν εδώ και ψάχναμε φαγητό για αυτόν, μη χοιρινό καθώς είναι και μουσουλμάνος...

(δεν σου το έχω πει τελευταία αλλά μου λείπει πολύ ο Ορχάνεμ και η Ντορότκα!Δεν θα μιλήσω καν για τις συζητήσεις μας με τον Σαντεκ και τον Ιμπραήμ ή για το μεθυσμένο γέλιο του Μπάρτεκ)...όλες μου σκέψεις γίνανε στα αγγλικά.Λοιπόν αύριο θα πάω να τους δείξω εκεί πέρα πως δεν χρειάζεσαι πτυχίο για να συνενοήθεις!Και θα πάω να το πάρω αυτό το σκατοπτυχίο μαζί με την Ντορότα και τον Ορχαν.Γιατί όσο μακριά και να είναι δεν θα πάψουν ποτέ να οπλίζουν το χέρι, τη γλώσσα μου, τη καρδιά μου και το πείσμα μου.Όπως κάθε σωστός ερασμίτης έκανε και κάνει για να επιβιώσει!

Καλή σου νύχτα λοιπόν και στείλε τους μια αγκαλία εκεί που είναι,η μία στους -15 και τα 2 μέτρα χίονι και ο άλλος στους 25! :)

καταγραφή νέων.Για να μην ξεχάσω.

Θα σας πω πολλά!Αμέ!Γιατί έχω καιρό να σας πω τα νέα μου!

Και θα τα πάρω με αντίστροφη χρονολογικά σειρά...

Πριν λίγο επισκέφτηκα σχεδόν όλες τις υπόγειες στοές της Συγγρού.Λίγος κόσμος.Παρόμοιος φωτισμός και εμείς να γελάμε (κάναμε εργασία το ονομάσαμε...άσχετα απο το τι ήταν).

Θα το ξαναπώ λοιπόν, δεν θα μπορούσα να είμαι σε άλλη σχολή!Χαρά για αυτό.

Μέρες πριν.Πάρτυ.Κανονικό αυτή τη φορά!40+άτομα.Και για να μην διαφέρει πολύ από τα περσινά μου γενέθλια ήταν και καταλάθος λίγο international!Χαρά και για αυτό.Χαρά και για τα δώρα και κυρίως τα πιο αυθόρμητα!Θλίψη για το αγόρι με τα μεγάλα μάτια που δεν ήρθε!

Το αγόρι με τα μεγάλα μάτια...χαρά,προσμονή,αναμονή,απογοήτευση.

Αυτό το αγόρι που λες έχει μεγάλα καθαρά μάτια,χείλια που σε κάνουν να αναρωτίεσαι πως φιλάνε,μαλλιά που θες να ανακατέψεις,γένια που πολύ χαίρομαι να τα βλέπω όταν δεν τα ξυρίζει και δύο λεπτά χέρια που ελπίζεις να αφήσουν επιτέλους την κιθάρα και να ασχοληθούν μαζί σου.Οδηγάει μαλακά και τραβάει φωτογραφίες που θα μπορούσαν να ήταν δικές μου.Με συγχύζει και με συγχίζει.Αλλά μου αρέσει πολύ.

Κάρτα.Σχεδιασμένη απο τον Zep.Στέκεται μπροστά στα σκαλία που σε βγάζουν στον καθεδρικό...λίγο παραπέρα σπιτική σοκολάτα μυρίζει.Νοσταλγία για αυτό το μέρος που έγινε σπίτι μου για λίγο.

Λίγο πιο πριν,skype.Τα αδέρφια και πάλι μαζί.Αγαπάμε το ίντερνετ γιατί αγαπάμε να κάνουμε παρέα με τους ανθρώπους που μεγαλώσαμε μαζί.

Βδομάδες πριν.Φίλος,αγκαλία,φαγητό,μπύρες,παρέα,τραγούδια,χορός.Δεν κάνει οι ανθρωποι να πάνε φαντάροι.Είναι άχρηστο.Νοσταλγία.Λίγες μέρες μετά στα εξάρχεια αντίστοιχη κατάσταση μέχρι που λούζεσαι με μπύρα και θυμάσαι ξαφνικά οτι έχεις μάθημα σε λίγο!Τρέξιμο.

Μήνας πρίν.Φίλος πια που δεν ξέρεις πως να τον μαζέψεις,πως να τον προστατέψεις και αναρωτίεσαι τι έκανες τόσο καλα που έμεινες τόσο αξέχαστη πια!Στεναχώρια.

24ώρο αργότερα,η φωνή του Μανώλη δεν βγαίνει.Ανησυχώ.Ουφ!το πρόγραμμα βγήκε.Ας τον αφήσουμε να ξεκουραστεί γιατί που πάμε χωρίς την φωνή του?Περαστικά!

Πριν και τώρα και για λίγο ακόμα:Άγχος.

Αυτός είναι ο Νοέμβρης μου.Κάθε χρόνο και πιο γεμάτος.Κάθε χρόνο και λιγάκι πιο βαρύς.