Τετάρτη 1 Δεκεμβρίου 2010

καταγραφή νέων.Για να μην ξεχάσω.

Θα σας πω πολλά!Αμέ!Γιατί έχω καιρό να σας πω τα νέα μου!
Και θα τα πάρω με αντίστροφη χρονολογικά σειρά...

Πριν λίγο επισκέφτηκα σχεδόν όλες τις υπόγειες στοές της Συγγρού.Λίγος κόσμος.Παρόμοιος φωτισμός και εμείς να γελάμε (κάναμε εργασία το ονομάσαμε...άσχετα απο το τι ήταν).
Θα το ξαναπώ λοιπόν, δεν θα μπορούσα να είμαι σε άλλη σχολή!Χαρά για αυτό.

Μέρες πριν.Πάρτυ.Κανονικό αυτή τη φορά!40+άτομα.Και για να μην διαφέρει πολύ από τα περσινά μου γενέθλια ήταν και καταλάθος λίγο international!Χαρά και για αυτό.Χαρά και για τα δώρα και κυρίως τα πιο αυθόρμητα!Θλίψη για το αγόρι με τα μεγάλα μάτια που δεν ήρθε!

Το αγόρι με τα μεγάλα μάτια...χαρά,προσμονή,αναμονή,απογοήτευση.
Αυτό το αγόρι που λες έχει μεγάλα καθαρά μάτια,χείλια που σε κάνουν να αναρωτίεσαι πως φιλάνε,μαλλιά που θες να ανακατέψεις,γένια που πολύ χαίρομαι να τα βλέπω όταν δεν τα ξυρίζει και δύο λεπτά χέρια που ελπίζεις να αφήσουν επιτέλους την κιθάρα και να ασχοληθούν μαζί σου.Οδηγάει μαλακά και τραβάει φωτογραφίες που θα μπορούσαν να ήταν δικές μου.Με συγχύζει και με συγχίζει.Αλλά μου αρέσει πολύ.

Κάρτα.Σχεδιασμένη απο τον Zep.Στέκεται μπροστά στα σκαλία που σε βγάζουν στον καθεδρικό...λίγο παραπέρα σπιτική σοκολάτα μυρίζει.Νοσταλγία για αυτό το μέρος που έγινε σπίτι μου για λίγο.

Λίγο πιο πριν,skype.Τα αδέρφια και πάλι μαζί.Αγαπάμε το ίντερνετ γιατί αγαπάμε να κάνουμε παρέα με τους ανθρώπους που μεγαλώσαμε μαζί.

Βδομάδες πριν.Φίλος,αγκαλία,φαγητό,μπύρες,παρέα,τραγούδια,χορός.Δεν κάνει οι ανθρωποι να πάνε φαντάροι.Είναι άχρηστο.Νοσταλγία.Λίγες μέρες μετά στα εξάρχεια αντίστοιχη κατάσταση μέχρι που λούζεσαι με μπύρα και θυμάσαι ξαφνικά οτι έχεις μάθημα σε λίγο!Τρέξιμο.

Μήνας πρίν.Φίλος πια που δεν ξέρεις πως να τον μαζέψεις,πως να τον προστατέψεις και αναρωτίεσαι τι έκανες τόσο καλα που έμεινες τόσο αξέχαστη πια!Στεναχώρια.
24ώρο αργότερα,η φωνή του Μανώλη δεν βγαίνει.Ανησυχώ.Ουφ!το πρόγραμμα βγήκε.Ας τον αφήσουμε να ξεκουραστεί γιατί που πάμε χωρίς την φωνή του?Περαστικά!

Πριν και τώρα και για λίγο ακόμα:Άγχος.

Αυτός είναι ο Νοέμβρης μου.Κάθε χρόνο και πιο γεμάτος.Κάθε χρόνο και λιγάκι πιο βαρύς.



1 σχόλιο:

Ανώνυμος είπε...

Κάθε χρόνο και πιο γεμάτος. Αυτό κρατάμε και αυτό πρέπει να γίνεται. :)