Παρασκευή 8 Οκτωβρίου 2010

Καθώς μικραίνει η μέρα....


"Καθώς μικραίνει η μέρα,
καθώς βαραίνει ο χρόνος
που πλησιάζω τώρα κι όλο στενεύει ο δρόμος
κάπου ένα φως ανάβει,
εγώ θ' ακολουθήσω"

Καθώς μικραίνει η μέρα λοιπόν περιμένω τον χειμώνα να πάρει το πρόσφατο μαυρισμά μου και να με αγκαλίασει η μελαγχολική ρουτίνα του.
Αστείο,πριν πέντε μέρες λιαζόμουν σε μια παραλία και έπαιζα με τη θάλασσα και τους φίλους μου.Τώρα τρέχω και δεν φτάνω...έχω ένα μέλλον να φροντίσω που δεν πέρνει αναβολή και δεν γουστάρω κι όλας να το αναβάλω. Οι σταθέρες μου γκρεμίζονται,τα αγαπημένα μου μέρη με διώχνουν και έτσι πια χωρίς ενδοιασμούς προχωράω.Δεν έχω πολύ χρόνο αλλά αυτός δεν είναι λόγος να μην σας χαμογελάω.

"Κάποτε είδα την αλήθεια ένα τρένο περιμένοντας
όμως χάθηκε στα βάθη του ορίζοντα χορεύοντας."

και εγώ θα πάρω το επόμενο...χορεύοντας. :)