Θυμάστε εκείνο το τραγούδι του Ρουβά που έλεγε "κάνουμε όνειρα σαν και αυτά που κάνουν τα παιδιά,αληθινά...". Λοιπόν και εγώ κάνω όνειρα αλλά δεν είναι σαν και αυτά που κάνουν τα παιδιά, είναι όμως και αυτά αληθινά...μόνο που είναι όνειρα μεγάλων. Όνειρα σπουδών, ταξιδιών, και όλων αυτών των όμορφων πραγμάτων που τελειώνουν σε -ών.
Και ξέρεις τι; χαίρομαι που δεν είμαι πια παιδί, γιατί τώρα είναι στο χέρι μου τα όνειρα μου και λέω να τα κάνω πραγματικότητα....τι λες;έρχεσαι και εσύ σ' αυτή τη προσπάθεια;
Περπάτησα πολλούς δρόμους από την οδό Ρούσβελτ και την πλατεία Ταχυδρομείου
στην οδό Αραχώβης και τα Εξάρχεια, μετά πίσω στους πατρικούς μου δρόμους της Νέας Σμύρνης και μετά στην αγαπημένη για πάντα Avenue de Bethusy, μια βόλτα ως το Ouchy και απο εκεί με το μετρό στο Anthropole να γνωρίσω γλώσσες και κόσμο ωστέ μετα να κάνω το άλλο μου όνειρο πραγματικότητα στη Rue du Pelican, να περπατήσω τη Boulevard du Jardin Botanique ως το σπίτι του Ορχαν, και μετά Rue de la loi για να φτάσω στους βασιλικούς κήπους και να θυμηθώ τον Ραφαέλ και μέτα πίσω στην Αθήνα για να ετοιμάσω τα καινούρια μου όνειρα και τους επόμενους στόχους μου.
Και ελπίζω στους επομένους δρόμους μου να σας συναντήσω κάπου! :)
Άλλοι γιορτάσανε τις απόκριες στο σπίτι τους, άλλοι έξω, άλλοι στη Βενετία και εμείς κάπου στην Αθήνα...φάγαμε ποπ κορν, κάναμε παρέα με τη Δωρα-τα δώρα, ακουμπήσαμε στο κομοδίνο μας τις μπύρες μας και παίξαμε pacman παρέα με τον joker, τον μη-νιντζα, δύο φίλες απο άλλο πλανήτη και τον κ.Πατάτα που έδωσε την ευχή του για έναν ιδιόμορφο γάμο και όλα αυτά σε περιόδο κρίσης...που φοράμε ότι έχουμε!
