Κυριακή 19 Ιουνίου 2011

Ξοδεύοντας ευατό.


Τα αίματα όπως είπαμε ανάψανε και τα μάτια ανοίξαν διάπλατα.
Τα πόδια ακόμα περιμένουν...
Και οι παλιές ιστορίες έρχοντε στο φως.
Ιστορίες τελειωμένες που όμως γυρνάμε εκεί για να βάλουμε μια ακόμα τελεία
ή να θυμηθούμε κάτι οικείο ή απλά για να περάσει η ώρα.
Και μετά;
Ξυπνάμε υδρωμένοι, χτυπάμε το κεφάλι μας στον τοίχο, το λάθος έγινε.
Τα καινούρια μάτια απέναντι μας κοιτάνε με θλίψη να ξοδεύουμε τον ευατό μας.
Στην εποχή που ούτε καν αυτός δεν μας περισσεύει.
Και περιμένουν τη συνέχεια...