Μέσα σε 10 μέρες....

Μέσα σε δέκα μέρες χώρισα με αυτόν μου επέτρεψα να ερωτευτώ.
Κόντεψα να χάσω τη γιαγία μου, που εκτός απο όνομα μου έδωσε κι άλλα.
Έφαγα σφαλιάρα, μεγάλη, απο την χώρα μου.Δεν ήθελα να δώ οτι δεν υπάρχει δημοκρατία...
Δεν ήθελα να δω πως δεν υπάρχει μέλλον για μας εδώ.Όχι γιατί δεν θέλουμε αλλά γιατί δεν μας θέλουν....
Είμαι 20 χρονών πλέον.Εδω και τρεις εβδομάδες είμαι 20 χρονών....Μεγαλώσα πιο πολύ από όσο ήθελα μέσα σε 3 βδομάδες.
Σήμερα μου λένε οτι ένα κείμενο μου είναι άγριο και δεν μου ταιρίαζει.
Σήμερα σας λέω: στα @!#^%*&!@ μου.

Ποίος με ξέρει?Προσπάθησα να με γνωρίσετε!Δεν θέλησα να δείξω όλες τις πλευρές μου με τη πρώτη γιατί δεν θα είχε πλάκα μετά.Και τωρα κάνεις δεν είναι εδώ.
Μιλάω για μία ακόμη φορά με μια οθόνη....Είμαι θυμωμένη με όλους και βγαίνω στους δρόμους.Βλέπω τράπεζες να σπάνε και απλά καταλαβαίνω το γιατί.Και θυμώνω πιο πολύ γιατί βλέπω πως δεν είμαι η μόνη που θέλει να τα σπάσει για να τα ξαναχτίσει απο την αρχή όλα.
Ο κόσμος έιναι οργισμένος.Σχέσεις δεν υπάρχουν.Ασφάλεια δεν υπάρχει.
Υπάρχει γνώση που κανείς δεν μας έμαθε πως να διαχειριστούμε (τυχαία?), υπάρχει πανικός για το μέλλον μας (έχουμε?), υπάρχει άγχος για τις σχέσεις και τις δεσμεύσεις (έχουμε?), υπάρχει μια κυβέρνηση που δεν θέλει να πέσει (μας ρώτησε εμάς?). Δεν υπάρχει καμία κατανόηση και ευαισθησία απο τους γύρω μας αλλα πολύ μοναξία και φόβος.

Πριν δέκα μέρες νόμιζα πως ήξερα που πάω και που πατάω (σχετικά πάντα).
Σήμερα ξέρω οτι σας έχω γραμμένους όλους γιατί αυτο ζητήσατε.
Πάρτε το λοιπόν!Ακομή ένας άνιωθος.Θα σας πατίσω, θα σας τσακίσω και δεν θα λυπηθώ.Οτι μου δώσατε θα πάρετε...
Δεν φοβόμαι πια να νίωσω....δεν έμεινε τίποτα!Είμαι ελεύθερη.