Σαιξπηρ

Μ' ενός καλοκαιριού να σε συγκρίνω μεσημέρι;

Εσύ 'σαι πολύ πιο όμορφος κι ακόμα πιο γλυκός

Τους τρυφερούς βλαστούς του Μάη χτυπάει σκληρό τ' αγέρι,

κ' έχει το καλοκαίρι μετρημένο μόνο βιός.

Συχνά το μάτι τ' ουρανού τρανή μια φλόγα βγάζει,

μα και συχνά χλωμή την όψη του θε ν' αντικρίσεις

και κάθε ωραίο κάποτες από τ' όριο παρακμάζει,

ή κάπως τυχερά, ή με τις αλλαγές της φύσης.

Όμως το αθάνατο το θέρος σου δεν θα ξεφτίσει

κι ουδέποτε την ομορφιά θα χάσεις που κατέχεις.

Και ο Χάρος δεν θα καυχηθεί στον Άδη σ' έχει κλείσει

αφού σ΄αθάνατες γραμμές στο Χρόνο αιώνια αντέχεις.

Όσο έχουν οι άνθρωποι πνοή και μάτια να θωράνε,

τόσο θα ζουν αυτές (οι γραμμές) μες τη ζωή να σε κρατάνε.

18ο Σονέτο του Σαίξπηρ.

μετάφραση:Ρούσσος