Σήμερα πήγα στην έκθεση βιβλίου να τη φωτογραφίσω.Σαν κάποιον που μεγάλωσε σ'ένα σπίτι με άπειρα βιβλία ήταν φυσικό να αρχίσω να χαζεύω τα βιβλία και όχι να ψάχνω θέματα για καλές εικόνες.Πολλοί νομίζουν πως υπερβάλλω με τα "άπειρα βιβλία" αυτό όμως που
θυμάμαι να πέρνω πάντα μαζί μου τα καλοκαίρια ήταν το μαγίο,ένα δύο βιβλία και χρώματα.'Ετσι ήταν επόμενο να βρεθώ στο 106 διαβάζοντας το καινούριο μου απόκτημα.
"Ο κ.Ιμπραήμ ήταν γέρος από πάντα.Όποιον και να ρωτούσες στην οδό Μπλε και την οδό Φομπούρ-Πουασονιέρ,θα σου έλεγε ότι θυμόταν πάντα τον κύριο Ιμπραήμ στο μπακάλικο του,απ'τις οκτώ το πρωί μέχρι αργά το βράδυ...."
Χαμόγελο.Η Μπλε οδός είναι κάθετι στην Φομπούρ-Πουασονέρ.Eκεί σ'ένα μικρό διαμέρισμα στο 5ο είναι το σπίτι στο οποίο μένω κάθε φορά που πάω στο Παρίσι. Έχει μια μπλέ ξύλινη πόρτα με 3 κλειδαριές που τη πρώτη φορά δυσκολέυτηκα πολύ να ανοίξω.
Η οδός Μπλε γίνεται οδός του Παραδείσου στη συνέχεια και απ'ότι διάβασα στο βιβλίο έχει πόρνες.Εμ βέβαια....που θα έμενα εγώ?
Δίαβασα το βιβλίο μέσα σε 1 ώρα και κάτι.
Ήμουν ανάμεσα σε αύτο και "το καλύτερο που μπορεί να συμβεί σε ένα κρουασάν" αλλά κατέληξα σε αυτό γιατι πίσω είχε ενα απόσπασμα που έλεγε τα εξής:
"Α όχι, Μομό!Βγες από τον αυτοκινητόδρομο!Αυτοκινητόδρομος σημαίνει:Περάστε,περάστε,δεν έχει τίποτα να δείτε.Είναι για τους χαζούς που θέλουν να πάνε γρήγορα απο το ένα σημείο στο άλλο.Εμέις δεν κάνουμε γεωμετρία,ταξιδέυουμε."
Γνωστή εικόνα.Γνωστή συζήτηση.
Αν με ρωτούσε κανείς γιατί πρέπει να ταξίδευει ο κόσμος το βλέπω και μαθαίνω θα ήταν τα κυριότερα ρήματα που θα χρησιμοποιούσα.Όμως υπάρχει και ένας ακόμη λόγος.Να μπορείς να διαβάζεις βιβλία και να όχι απλά να φαντάζεσαι για τι πράγμα μιλάει....να ξέρεις.Είναι ερεθιστικά ώραια αίσθηση...
Με τους αυτοκινητόδρομους δεν μαθαίνεις.Ούτε βλέπεις.Απλά φτάνεις.Με όλα τ'άλλα στη ζωή σου όμως?
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου