"...Και τώρα βέβαια, έχουν περάσει κιόλας έξι χρόνια...Δεν είχα διηγηθεί ποτέ ως τώρα αυτή την ιστορία. Οι συνάδελφοι που με είδαν χάρηκαν που ήμουν ζωντανός. Ήμουν λυπημένος, όμως τους έλεγα: "φταίει η κούραση..."
Τώρα έχω κάπως παρηγορηθεί. Δηλαδή...όχι τελείως. Ξέρω όμως πως επέστρεψε στον πλανήτη του, γιατί τα ξημερώματα δεν υπήρχε πια το σώμα του. Δεν ήταν και κανένα βαρύ σώμα...Και τη νύχτα μ' αρέσει ν' ακούω τ' αστέρια. Είναι σαν πεντακόσια εκατομμύρια καμπανάκια. Να όμως που συμβαίνει κάτι καταπληκτικό. Στο φίμωτρο που ζωγράφισα για το μικρό πρίγκιπα, ξέχασα να βάλω δερμάτινο λουρί. Δε θα τα κατάφερε ποτέ να το δέσει στ' αρνί. Αναρωτιέμαι λοιπόν: "Τι να έγινε στον πλανήτη του; Λες να έφαγε το αρνί το λουλούδι;..."
Κάποιες άλλες φορές πάλι λέω: "Αποκλείεται. Ο μικρός πρίγκιπας κλείνει κάθε βράδυ το λουλούδι του κάτω απ' τη γυάλα και τ' αρνί του το προσέχει πολύ...". Τότε νιώθω ευτυχισμένος. Κι όλα τ' αστέρια γελάνε γλυκά.
Άλλοτε πάλι σκέφτομαι: "Καμιά φορά είσαι αφηρημένος, κι αυτό φτάνει. Ξέχασε ο μικρούλης ένα βράδυ τη γυάλα ή πάλι το αρνί βγήκε αθόρυβα τη νύχτα...". Τότε τα καμπανάκια γίνονται όλα δάκρυα...
Μεγάλο μυστήριο αλήθεια. Για σας που αγαπάτε όπως κι εγώ το μικρό πρίγκιπα, τίποτα στο σύμπαν δεν είναι ίδιο αν κάπου, άγνωστο πού, ένα αρνί που δεν γνωρίζουμε έφαγε ή δεν έφαγε ένα τριαντάφυλλο.
Κοιτάξτε τον ουρανό. Αναρωτηθείτε: "Το αρνί έφαγε, ναι ή όχι, το τριαντάφυλλο;". Και θα δείτε πως όλα αλλάζουν...
Και κανένας μεγάλος δεν θα καταλάβει ποτέ γιατί αυτό έχει τόσο πολλή σημασία."
Αντουαν Ντε Σαιντ-Εξυπερυ
Τώρα έχω κάπως παρηγορηθεί. Δηλαδή...όχι τελείως. Ξέρω όμως πως επέστρεψε στον πλανήτη του, γιατί τα ξημερώματα δεν υπήρχε πια το σώμα του. Δεν ήταν και κανένα βαρύ σώμα...Και τη νύχτα μ' αρέσει ν' ακούω τ' αστέρια. Είναι σαν πεντακόσια εκατομμύρια καμπανάκια. Να όμως που συμβαίνει κάτι καταπληκτικό. Στο φίμωτρο που ζωγράφισα για το μικρό πρίγκιπα, ξέχασα να βάλω δερμάτινο λουρί. Δε θα τα κατάφερε ποτέ να το δέσει στ' αρνί. Αναρωτιέμαι λοιπόν: "Τι να έγινε στον πλανήτη του; Λες να έφαγε το αρνί το λουλούδι;..."
Κάποιες άλλες φορές πάλι λέω: "Αποκλείεται. Ο μικρός πρίγκιπας κλείνει κάθε βράδυ το λουλούδι του κάτω απ' τη γυάλα και τ' αρνί του το προσέχει πολύ...". Τότε νιώθω ευτυχισμένος. Κι όλα τ' αστέρια γελάνε γλυκά.
Άλλοτε πάλι σκέφτομαι: "Καμιά φορά είσαι αφηρημένος, κι αυτό φτάνει. Ξέχασε ο μικρούλης ένα βράδυ τη γυάλα ή πάλι το αρνί βγήκε αθόρυβα τη νύχτα...". Τότε τα καμπανάκια γίνονται όλα δάκρυα...
Μεγάλο μυστήριο αλήθεια. Για σας που αγαπάτε όπως κι εγώ το μικρό πρίγκιπα, τίποτα στο σύμπαν δεν είναι ίδιο αν κάπου, άγνωστο πού, ένα αρνί που δεν γνωρίζουμε έφαγε ή δεν έφαγε ένα τριαντάφυλλο.
Κοιτάξτε τον ουρανό. Αναρωτηθείτε: "Το αρνί έφαγε, ναι ή όχι, το τριαντάφυλλο;". Και θα δείτε πως όλα αλλάζουν...
Και κανένας μεγάλος δεν θα καταλάβει ποτέ γιατί αυτό έχει τόσο πολλή σημασία."
Αντουαν Ντε Σαιντ-Εξυπερυ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου