Ζέστη και ησυχία.
Θυμάμαι τη πολή μου.
Κατέβαινα κρυφά το μεσιμέρι στο περίπτερο και έπερνα παγωτά και για τους 3 μας.
Algida,το πιο κοντινό περίπτερο.Είχε πολύ ζέστη για να πάω παραπέρα.
Μην μας καταλάβει όμως η μαμά.
Το αγαπημένο μου ήταν ένα με ένα λιοντάρι απ'έξω.Σοκολάτα-φράουλα.
Χαζεύαμε στην τηλεόραση.
Μαλώναμε για το τι θα δούμε και τελικά η μαμά μας έπερνε χαμπάρι.
Παίζαμε.Επιτραπέζια,playmobil,lego.
Φωνές για το ποιός θα τα μαζέψει μετά.
Τώρα ζούμε χωριστά.Δεν ξέρω τι κάνουν τα μεσιμέρια τους.
Δεν μιλάμε και πολύ.
Δεν έχω σε ποιόν να γκρινιάξω, ότι και χθες εγώ πήγα, τώρα που θέλω παγωτό.
Ούτε δαγκώνω κανέναν για να του πάρω το τηλεκοντρόλ.
Και όταν πέρνω οικογενιακό παγωτό κρατάει μέρες...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου