Υπάρχει ένα σπουδαίο δώρο που μπορείς να κάνεις στον εαυτό σου, και είναι τόσο απλό!
Να μεγαλώσεις με τους ίδιους ανθρώπους.
Όχι απαραίτητα μαζί τους, κυριολεκτικά, αλλά με αυτούς χέρι χέρι. Όχι ότι πρέπει ντε και καλά να μένεις κολλημένος, απλά υπάρχει μια μαγεία που αναπτύσεται με τα χρονια στις σχέσεις η οποία προκύπτει από τα όσα επένδυσες στην σχέση. Και προφανώς δεν επενδύεις σε κάτι που δεν έχει διάρκεια (ή, έστω, θα ήταν καλύτερα να μην επένδυες). Αυτή η μαγεία, που λες, είναι κάτι αόρατο που μπορεί να σε κρατήσει όταν δεν ξέρεις που πατάς και που βρίσκεσαι, όταν κάθε σου βήμα είναι πάνω σε κινούμενη άμμο και δεν μπορείς να αναγνωρίσεις τίποτα από όσα έκανες μέχρι τώρα και να στηριχτείς πάνω του. Τότε έρχονται αυτές οι στιγμές, που βλέπεις την εξέλιξη του άλλου και συνειδητοποιείς τα χρόνια που περάσατε μαζί και πλέον σαν να έχεις έναν καθρέφτη απέναντι σου μπορείς να δεις και εσένα. Και ακόμη και αν ο καθρέφτης είναι θολός, μπορείς πάντα να πιαστείς από το μεταλλικό πλαίσιο του για να τον καθαρίσεις.
Είναι σαν δρόμος μέσα στο σκοτάδι που τον κάνεις με κάποιον που εμπιστεύεσαι και έχετε τη δυνατότητα πλέον να αντιμετωπίζετε τον φόβο σας με χιούμορ.
Είναι σαν μια πολιτεία στο βυθό που έβαλε τα ρούχα της αλλιώς και αγαπήθηκε πιο πολύ και από την αρχική γιατί η ρίζα της παρέμεινε η ίδια. Και εκεί δεν είναι όλη η ουσία; στις ρίζες...
Να μεγαλώσεις με τους ίδιους ανθρώπους.
Όχι απαραίτητα μαζί τους, κυριολεκτικά, αλλά με αυτούς χέρι χέρι. Όχι ότι πρέπει ντε και καλά να μένεις κολλημένος, απλά υπάρχει μια μαγεία που αναπτύσεται με τα χρονια στις σχέσεις η οποία προκύπτει από τα όσα επένδυσες στην σχέση. Και προφανώς δεν επενδύεις σε κάτι που δεν έχει διάρκεια (ή, έστω, θα ήταν καλύτερα να μην επένδυες). Αυτή η μαγεία, που λες, είναι κάτι αόρατο που μπορεί να σε κρατήσει όταν δεν ξέρεις που πατάς και που βρίσκεσαι, όταν κάθε σου βήμα είναι πάνω σε κινούμενη άμμο και δεν μπορείς να αναγνωρίσεις τίποτα από όσα έκανες μέχρι τώρα και να στηριχτείς πάνω του. Τότε έρχονται αυτές οι στιγμές, που βλέπεις την εξέλιξη του άλλου και συνειδητοποιείς τα χρόνια που περάσατε μαζί και πλέον σαν να έχεις έναν καθρέφτη απέναντι σου μπορείς να δεις και εσένα. Και ακόμη και αν ο καθρέφτης είναι θολός, μπορείς πάντα να πιαστείς από το μεταλλικό πλαίσιο του για να τον καθαρίσεις.
Είναι σαν δρόμος μέσα στο σκοτάδι που τον κάνεις με κάποιον που εμπιστεύεσαι και έχετε τη δυνατότητα πλέον να αντιμετωπίζετε τον φόβο σας με χιούμορ.
Είναι σαν μια πολιτεία στο βυθό που έβαλε τα ρούχα της αλλιώς και αγαπήθηκε πιο πολύ και από την αρχική γιατί η ρίζα της παρέμεινε η ίδια. Και εκεί δεν είναι όλη η ουσία; στις ρίζες...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου