ΓρΑΦΟΝτας.

Πάντα έγραφα.

Σε ημερολόγιο,

σε φόρουμ,

σε blog,

ακόμα και πάνω στη ντουλάπα μου.

Για το θρανίο μου στο σχολείο δεν το συζητώ καν.

Και τώρα γράφω.

Αλλά, ω θεοί, πόσο δύσκολο είναι να γράφεις με σωστό τρόπο τα προσωπικά σου βιώματα, να τα αναλύεις και να έχεις και deadline!

ουφ!ουφ!ουφ!

Ήταν φτιαγμένος από αστερόσκονη.

Ήρθε με ένα χαμόγελο και με λίγη περιέργεια στο βλέμμα.

Έκατσε.

Ήταν φτιαγμένος από αστερόσκονη.

Είμαι σίγουρη.

Σινεμά.

Ταξίδια.

Μουσεία.

Μουσικές.

Κουβέντες.

Είχε πάνω του χαρτάκια και χαρτοταινίες κολλημένες πάντα και σκισμένα παντελόνια.

Ήταν όμως φτιαγμένος από αστερόσκονη.

Είμαι σίγουρη.

Είχε και χιούμορ.

Είχε και μάτια δανεισμένα από τις ακτές των Παξών.

Και βλέμμα σκανταλιάρικου παιδιού.

Και δέρμα μπρούτζινο-παρμένο από τον μπαμπά Ήλιο.

Και μύτη σμιλευμένη σαν αρχαίου αγάλματος.

Και αέρα Ιταλού γόη.

Ήταν σου λέω φτιαγμένος από αστερόσκονη.

Είμαι σίγουρη.

Γύρισε τώρα στη μαμά πατρίδα,στον πλανήτη από όπου είχε κατέβει. Εκεί που όλα αυτά δεν θα κάνουν τη διαφορά και θα νιώθει σαν το σπίτι του. Θα βρει και τους υπόλοιπους φτιαγμένους από αστερόσκονη.

Μα εγώ θα θυμάμαι πάντα την χαρά του για την επικοινωνία του με άλλους ανθρώπους, έστω και απλούς, χωρίς αστερόσκονη και φωτοστέφανα. Γιατί όσοι αξίζουν, το ξέρω, έτσι είναι.

Απλά αυτός ήταν φτιαγμένος και από αστερόσκονη.

http://www.youtube.com/watch?v=-Wg_kE6nZyU

μυρωδιές

Μυρωδιές...

“Δεν είχα ποτέ φοβίες. Περισσότερο είχα εμμονές. Πολλές εμμονές. Για παράδειγμα είχα εμμονή με την αισθητική, με τον κινηματογράφο. Είχα εμμονή με το γιατί οι άνθρωποι να ντύνονται τόσο χάλια. Μ’αυτό είχα πράγματι εμμονή. Το έβρισκα φρικτό. Είχα εμμονή με τα αντικείμενα. Πολύ! Είχα εμμονή με τις μυρωδιές. Πάρα πολύ!” Cristian Louboutin

Εγώ με τις μυρωδιές δεν ξέρω αν είχα εμμονή.

Πριν λίγο όμως, καθώς γύριζα σπίτι μετά από καφέ με φίλες που είχα καιρό να δω, μπήκε ένας άντρας με μια μυρωδιά γνωστή στο τραμ. Το πρόσωπο και το σώμα μου ήταν άγνωστα και παντελώς αδιάφορα. Η μυρωδιά όμως.... με σκότωσε.

Έσπασε ότι προστατευτικό τοίχος έχτιζα τόσο καιρό γύρω μου.

Και δεν σταμάτησε εκεί.

Προσπέρασε το τοίχος και μπήκε στον εγκέφαλο και γκρέμισε τα πάντα.

Οι αναμνήσεις πέσαν κομμάτια στα πατώματα.

Τα αίματα στάζανε στα τζάμια.

Αίματα των συναισθημάτων μου.

Όλα γυαλιά καρφιά με μια μόνο ανάμνηση μιας μυρωδιάς.

Είχα γεμίσει τόσο το χρόνο μου ώστε να μην σκέφτομαι και νόμιζα πως ήταν εντάξει.

Αλλά μία μυρωδιά μπορεί να σε γεμίσει τόσο θυμό που ούτε καν ήξερες ότι διέθετες.

Δεν έχει πια χώρο για άλλες πληγές. Κλείσαμε.

Ο επόμενος που θα έχει όρεξη να παίξει με τα συναισθήματα μου να ξέρει ότι θα τον πατήσω κάτω.

Όπως με τόση χαρά θα πατούσα και τον τυχαίο νεαρό με τα γυαλιά ηλίου μέσα στη νύχτα και τη γνωστή μυρωδιά.

Και αν έτυχε και τα ξαναείπα αυτά...δεν πειράζει, "επανάληψη αδερφή μαθήσεως"

Και τώρα έμαθα.

υγ: Ένα κοροϊδευτικό email στον υπολογιστή μου με ενημέρωνε για την καινούρια προσφορά για Ιταλία.... πλάκα που έχει όμως η ζωή!:Ρ

Ανοίγματα.

Οι τελευταίες μέρες ήταν ηλιόλουστες και ζεστές!Επιτέλους μπήκε η άνοιξη!!!

Πέρασα λοιπόν δίπλα από έναν νέο μπαμπά που κρατούσε τη κόρη του από το χέρι και της έλεγε: Ξέρεις τι εννοούμε όταν λέμε "ανοιχτός άνθρωπος";

Αλήθεια!τι εννοούμε;

Μου θύμισε την άνοιξη!Ανοίγει και αυτή όπως ένας ανοιχτός άνθρωπος.

Και όπως και αυτή φέρνει χαρά και ήλιο μαζί της έτσι και ένας ανοιχτός άνθρωπος φέρνει χαρά στους γύρω του και "ήλιο".

Χθες βρήκα μια παλιά συνέντευξη του Κριστιάν Λουμπουτέν στην οποία μιλούσε για πολλά και διάφορα. Μεταξύ άλλων είπε και τα παρακάτω:

"Ταλέντο είναι να είσαι συνεχώς ανοιχτός και να αφήνεις τη ζωή να σε πηγαίνει. [...] Εγώ πιστεύω ότι μιλώντας γενικά για το ταλέντο, βλέπουμε ότι ταλαντούχοι είναι οι άνθρωποι που είναι ανοιχτοί απέναντι στη ζωή. Και ντροπαλός δηλαδή να είναι κάποιος, με τον τρόπο με τον οποίο εκφράζεται μέσα από τη δουλειά του ανοίγεται. Σίγουρα ταλέντο δεν είναι να κλείνεται κανείς απέναντι στους άλλους. Πόσο μάλλον όταν δημιουργία σημαίνει να δίνεις στους άλλους. [...] Δεν μιλάω για την ελευθερία του πνεύματος, μιλάω για τη δυνατότητα να είναι ελεύθερο το μάτι του ανθρώπου. Πρέπει να δώσουμε στα μάτια μας τη δυνατότητα να βλέπουν ελεύθερα. Επειδή το μάτι είναι αυτό που μεταφέρει τα ερεθίσματα στον εγκέφαλο, αν το μάτι είναι ελεύθερο, βλέπουμε πολύ καλύτερα τα πράγματα και κάπως έτσι δημιουργούνται νομίζω και οι ευκαιρίες. Ανοίγει δηλαδή η τύχη μας. Οπότε, δεν μιλάμε πλέον για συμπτώσεις. Όταν είμαστε ανοιχτοί απέναντι στη ζωή, δημιουργούνται περισσότερες ευκαιρίες να κάνουμε πράγματα."

Με τούτα και με εκείνα το ρήμα ανοίγω και όλα τα παράγωγα του τείνουν να γίνουν αγαπημένες μου λέξεις.

υγ: Άνοιξαν οι πρώτοι βολβοί από τις τουλίπες που πότιζα όλο το χειμώνα. Έτσι είναι, φροντίζεις κάτι και αυτό σε ανταμείβει ανοίγοντας. Είναι τόσο απλή η ζωή... ;)