“Δεν είχα ποτέ φοβίες. Περισσότερο είχα εμμονές. Πολλές εμμονές. Για παράδειγμα είχα εμμονή με την αισθητική, με τον κινηματογράφο. Είχα εμμονή με το γιατί οι άνθρωποι να ντύνονται τόσο χάλια. Μ’αυτό είχα πράγματι εμμονή. Το έβρισκα φρικτό. Είχα εμμονή με τα αντικείμενα. Πολύ! Είχα εμμονή με τις μυρωδιές. Πάρα πολύ!” Cristian Louboutin
Εγώ με τις μυρωδιές δεν ξέρω αν είχα εμμονή.
Πριν λίγο όμως, καθώς γύριζα σπίτι μετά από καφέ με φίλες που είχα καιρό να δω, μπήκε ένας άντρας με μια μυρωδιά γνωστή στο τραμ. Το πρόσωπο και το σώμα μου ήταν άγνωστα και παντελώς αδιάφορα. Η μυρωδιά όμως.... με σκότωσε.
Έσπασε ότι προστατευτικό τοίχος έχτιζα τόσο καιρό γύρω μου.
Και δεν σταμάτησε εκεί.
Προσπέρασε το τοίχος και μπήκε στον εγκέφαλο και γκρέμισε τα πάντα.
Οι αναμνήσεις πέσαν κομμάτια στα πατώματα.
Τα αίματα στάζανε στα τζάμια.
Αίματα των συναισθημάτων μου.
Όλα γυαλιά καρφιά με μια μόνο ανάμνηση μιας μυρωδιάς.
Είχα γεμίσει τόσο το χρόνο μου ώστε να μην σκέφτομαι και νόμιζα πως ήταν εντάξει.
Αλλά μία μυρωδιά μπορεί να σε γεμίσει τόσο θυμό που ούτε καν ήξερες ότι διέθετες.
Δεν έχει πια χώρο για άλλες πληγές. Κλείσαμε.
Ο επόμενος που θα έχει όρεξη να παίξει με τα συναισθήματα μου να ξέρει ότι θα τον πατήσω κάτω.
Όπως με τόση χαρά θα πατούσα και τον τυχαίο νεαρό με τα γυαλιά ηλίου μέσα στη νύχτα και τη γνωστή μυρωδιά.
Και αν έτυχε και τα ξαναείπα αυτά...δεν πειράζει, "επανάληψη αδερφή μαθήσεως"
Και τώρα έμαθα.
υγ: Ένα κοροϊδευτικό email στον υπολογιστή μου με ενημέρωνε για την καινούρια προσφορά για Ιταλία.... πλάκα που έχει όμως η ζωή!:Ρ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου