Δεν μπορείς να κάνεις τίποτα για να το αποφύγεις.
Συμβαίνει.
Και όταν συμβαίνει είναι ανεξέλεγκτο.
Μπαίνει στο μυαλό σου και μένει.
Οπότε ότι και αν κάνεις μετά πάντα υπάρχει έστω και στο πίσω μέρος του εγκεφάλου και δεν σε αφήνει να χαρείς τίποτα άλλο όπως θα ήθελες.
Αυτό έχω πάθει και εγώ με αυτό:
Ήταν κεραυνοβόλο.
Από τη πρώτη στιγμή που το πρώτο-αντίκρισα υποφέρω από έρωτα.
ps:Τα ίδια μου συμβαίνουν και με ανθρώπους. Αλλά τι να το κάνεις; Οι άνθρωποι πρέπει να θέλουν και αυτοί, ενώ τις βιβλιοθήκες δεν τις ρωτάς. Απλά τις φτιάχνεις.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου