το "με συγχωρείς" βαθιά μες τα μάτια τους
κι εμενα εγώ με τόσα ενδεχόμενα
να παρατηρώ για πολύ καιρό
τ' αγόρια τα επόμενα..."


“Κι η Τέχνη πρέπει, σ’ αυτούς τους καιρούς των αποφάσεων, ν’ αποφασίσει.
Μπορεί να κάνει τον εαυτό της όργανο µιας µικρής µερίδας ορισµένων που παίζουν τις θεότητες της µοίρας για τους πολλούς και που απαιτούν µια πίστη που πρέπει πρώτ’ απ’ όλα να είναι τυφλή, και/ή µπορεί να σταθεί στο πλευρό των πολλών και να βάλει τη µοίρα τους στα δικά τους χέρια.
Μπορεί να παραδώσει τον άνθρωπο στις συγχύσεις, τις αυταπάτες και τα θαύµατα, και µπορεί να παραδώσει τον κόσµο στον άνθρωπο.
Μπορεί να µεγαλώσει την αµάθεια και µπορεί να µεγαλώσει τη γνώση.
Μπορεί να κάνει έκκληση στις δυνάµεις που αποδείχνουν τη δύναµη τους καταστρέφοντας, και στις δυνάµεις που αποδείχνουν τη δύναµη τους βοηθώντας.
Όποιος, σήµερα, θέλει να πολεµήσει την ψευτιά και την αµάθεια και να γράφει την αλήθεια έχει να ξεπεράσει το λιγότερο πέντε δυσκολίες.
Πρέπει να έχει το θάρρος να γράφει την αλήθεια παρόλο που παντού την καταπνίγουν,
την εξυπνάδα να την αναγνωρίσει παρόλο που τη σκεπάζουν παντού,
την τέχνη να την κάνει ευκολοµεταχείριστη σαν όπλο,
την κρίση να διαλέξει εκείνους που στα χέρια τους η αλήθεια θ’ αποχτήσει δύναµη, και
την πονηριά να τη διαδώσει ανάµεσα τους”,
Μπέρτολτ Μπρεχτ






Άλλοι γιορτάσανε τις απόκριες στο σπίτι τους, άλλοι έξω, άλλοι στη Βενετία και εμείς κάπου στην Αθήνα...φάγαμε ποπ κορν, κάναμε παρέα με τη Δωρα-τα δώρα, ακουμπήσαμε στο κομοδίνο μας τις μπύρες μας και παίξαμε pacman παρέα με τον joker, τον μη-νιντζα, δύο φίλες απο άλλο πλανήτη και τον κ.Πατάτα που έδωσε την ευχή του για έναν ιδιόμορφο γάμο και όλα αυτά σε περιόδο κρίσης...που φοράμε ότι έχουμε!









