Παρασκευή 10 Μαΐου 2013

το λάθος.

Σήμερα έλεγα να έχω μια πολύ δραστήρια ημέρα για να φέρω ισορροπία στην χθεσινή ακινησία. Έφτιαξα αρχικά πρωινό και άνοιξα να δω το spitoskylo που είχα καιρό να επισκεφτώ. Είχε διάφορα καινούρια και μέσα σε αυτά βρήκα φωτογραφίες της Νέας Υόρκης. Πήγε πρόσφατα το αγαπημένο μου σπιτόσκυλο και δεν ντράπηκε να το μοιραστεί μαζί μας. Ευτυχώς. Και από τις φωτογραφίες πέρασα στο κείμενο . Γιατί δεν νοείται φωτογράφος και ταξιδευτής που να μην θέλει να μάθει και τις πίσω σκέψεις τις κάθε εικόνας. Ξάπλωσα στον υπέροχο καναπέ για αγκαλίτσες που έχουμε σε αυτό το σπίτι και απόλαυσα ένα νοερό ταξίδι και την αίσθηση ότι δεν είμαι η μόνη που νιώθω όσα νιώθω.
   Τελειώνοντας το έστειλα σ΄ ένα φίλο που αυτές τις μέρες βρίσκεται σε αυτή τη μάλλον μαγευτική πόλη και μετά πήρα να χαζεύω το ποτάμι κάτω από το μπαλκόνι που σήμερα έχει το εξαιρετικό χρώμα του κίτρινου. Δεν έχω καταλάβει πως το απέκτησε.
   Μπήκα στο φβ μου για να δω αν έχει συμβεί κάτι το συνταρακτικό και είδα ένα βίντεο από έναν φωτογράφο που "γνώρισα" την προηγούμενη βδομάδα σε ένα μαγευτικό live (που θα σου μιλήσω άλλη ώρα για αυτό). Το βίντεο είχε να κάνει με τη βασίλισσα της περσινής χρονιάς. Την λένε Schakira.... προφέρεται όπως η γνωστή μόνο που αυτή είναι κατάμαυρη και είναι αγελάδα. Εμ βέβαια, τι άλλη βασίλισσα θα έβγαζε αυτή η χώρα?
   Ξανακοίταξα το ποτάμι....σκέψου πόσες αγελάδες θα το κατούρησαν αυτή τη βδομάδα που ήταν οι αγώνες της καινούριας βασίλισσας. Εγώ πάντως είχα πάρει "την λίμνη" και λιαζόμουν ( ή σαύριζα όπως λένε και οι αγαπητοί γαλλόφωνοι).
Κάτι ήξερα...προστάτευσα αυτή τη φορά την ψυχική μου υγεία. Στην αρχή του προηγούμενου μήνα δεν το έκανα και από τότε είχα να ξεπεράσω διάφορες ερωτήσεις του τύπου: τι πήγε λάθος? Γιατί είμαι σε ένα μέρος μικρότερο και από εκείνο που γεννήθηκα και έκανα αμάν να φύγω? Κ.α....
   Μετά το βίντεο και το κείμενο, ξαναήρθε το "μα τι πήγε τόσο λάθος".
Θα ξανακάτσω στον γκρίζο καναπέ, θα κοιτάξω τη βροχή. Έχω την πολυτέλεια σήμερα να το κάνω αυτό. Μετά θα σηκωθώ να διαβάσω. Βοηθάει στο να ξεχνάς. Θα κάνω και τις δουλειές που σχεδίαζα για σήμερα...Γιατί πρέπει να παραδεχτώ ότι αυτή η χώρα, της αγελάδας, μου προσέφερε τη δυνατότητα να έχω μπροστά μου τον Φρανκ τον Τέρνερ, να παίζει για εμένα και καμιά διακοσαριά (το πολύ) άτομα για μόνο 20 φράγκα...Κοινώς...σκάσε και κολύμπα γιατί στην πατρίδα σου δεν θα είχες τέτοιες πολυτέλειες. Ούτε αγελάδες, ούτε Φράνκιδες, ούτε ψωμί ίσως. 

Πάντως δεν μου το βγάζεις από το μυαλό, κάτι πήγε στραβά....