Δευτέρα 7 Ιανουαρίου 2013

επαναπροσδιορισμός εννοιών

Γύρισα.
Άγνωστο το που.



Το πρώτο πρωινό της χρονιάς με βρήκε σε ένα όμορφο νησάκι κοντά στην Αθήνα.
Θαμπωμένη από το μπλε της θάλασσας και του ουρανού και από τα ανοιχτόχρωμα χρώματα στα σπίτια ζήτησα να ανοίξουν το ραδιόφωνο του αυτοκινήτου (μεγάλη εφεύρεση!).
Ακούστηκε αυτό ακριβώς:
σκέφτηκα αμέσως να ζητήσω να με κατεβάσουν και να μείνω εκεί.
Η επόμενη σκέψη ήταν να κάνω μήνυση στον φίλτατο, κατ' άλλα, κ. Πορτοκάλογλου για την ψυχική οδύνη που περνάω κάθε φορά που πατάω το πόδι μου στην χώρα μας από τα τραγούδια του. (βλέπε Καλώς ήρθα! Τότε βέβαια τα κλάματα τα έμπηξα με το άλλο, κατά τ' άλλα, αγαπημένο τραγούδι "Τι έχει μείνει από τη φωτιά". Σε ακριβώς αυτή την εκτέλεση το τελευταίο τους βράδυ στον Σταυρό του Νότου, όπου μέσα στο απόλυτο, αν υπάρχει απόλυτο, σκοτάδι ακούστηκε αυτό το τρομερό "που είναι οι φίλοι οι παλιοί; που είναι οι παλιοί μου φίλοι; Πού είν’ οι δικοί μου; πού είν’ οι εχθροί; που χάθηκες κι εσύ; Ποιος θα ’ρθει απόψε στη γιορτή; ποιος θα 'ρθει στη γιορτή μου;" και δεν είχε έρθεις κανείς στη γιορτή μου, ήταν το δεύτερο μου βράδυ στην Ελλάδα μετά από 5 μήνες... μόνο ένας Τούρκος ήταν στο σπίτι και με περίμενε να του δείξω την... χώρα μου)
Επομένως μετά από όλα αυτά μια μήνυση τουλάχιστον του χρειάζεται! Ακούς εκεί! Να γράφει κομμάτια που σου καταστρέφουν ότι ασπίδα έχτισες με κόπο!

Τέλος πάντων...οι μέρες πέρασαν και γύρισα. Σε αυτή τη κρύα χώρα που μένω. Και ρε γαμώτο... ηρέμησα, γύρισα σπίτι. Γιατί ναι, τώρα εδώ είναι το σπίτι μου. Η πατρίδα μου; Τι να σου πω; άγνωστο. Τελικά έχει ο άνθρωπος πατρίδα; Γιατί εγώ έχω πολλούς τόπους στους οποίους νιώθω άνετα και σαν το σπίτι μου. Αλλά έχω και την Ελλάδα. Στην οποία άνετα δεν νιώθω, νιώθω όμως οικεία και μια συγκίνηση στην καρδιά μου.
Επομένως δεν ξέρω...δεν ξέρω σε ποια χώρα να ζήσω από πείσμα και τρέλα, ούτε και που ανήκω. Ούτε και τι είναι πατρίδα, εκεί που ζεις; εκεί που αισθάνεσαι ότι ανήκεις; εκεί που αισθάνεσαι άνετα; εκεί που έχεις φίλους; εκεί που έχεις οικογένεια; ή απλά εκεί που μπορείς να χτίσεις κάτι; γιατί αυτό δεν λέει και ο φίλος μου; θα μείνει μέχρι να βρει νερό... και εγώ νερό ψάχνω, χάδια δεν μου χάρισαν και ούτε πρόκειται αλλά, τουλάχιστον, νερό θα βρω.-

Αρκεί μόνο πλέον να διαλέξω χώρα.



Δημιουργική χρονιά να έχουμε!