Κυριακή 8 Αυγούστου 2010

Don't tell me that it's over.

Τελειώνουν οι σχέσεις;
Στο δωμάτιο μου κείτονται νεκρές φωτογραφίες.
Φωτογραφίες από μέρη που δεν θυμάμαι.
Φωτογραφίες σχέσεων που δεν ξέρω αν υπάρχουν.
κι όμως...
don't tell me that it's over....
Ολα αλλάζουν και μου ζητάν να μεγαλώσω.
Κανεις δεν μου εξήγησε γιατί.

Don't tell me that it's over.
Νεκρά σύννεφα στο πάτωμα.
Τα πατάω με γυμνά πόδια και συνέχιζω να σκοτώνω τις παιδικές μπογίες μου.

Δευτέρα 2 Αυγούστου 2010

καταστροφή κ επιστροφή

Σκατά.
Θύμαμαι πριν ενάμιση μήνα να κάθομαι στη πλατεία και να συζητάω με έναν φίλο για τις προσδοκίες μας απο τους άλλους.
Μου έλεγε ότι δεν περιμένει τίποτα πια από τους άλλους.
Δέχεται ότι θέλουν να του δώσουν αλλά δεν περιμένει.
Σήμερα διαβάζοντας ένα βιβλίο βρήκα κάτι που είχε πει ο Βουδας:
"Όταν πάψεις να προσδοκάς.έχεις τα πάντα."
(Η ομοιότητα του με τον Βουδα τελειώνει εκεί... :Ρ)

Τότε μου είχε φανεί πολύ λυπηρό.Να μην περιμένω πράγματα από τους άλλους?
Πως γίνεται και τι νόημα έχει?Αν δεν περιμένω κάτι,αν δεν προσδοκώ κάτι τι νόημα έχει που είμαι εδώ?Απλώς σπαταλάω ζωή.
Το σκέφτομαι απο τότε.
Δεν έχω καταλήξει κάπου.Απλώς βρίσκομαι σε ένα μπέρδεμα.Συνήθως βγαίνεις καλύτερος μέσα απο τα μπερδέματα,λένε.
Αν δεν προσδοκώ κάτι λοιπόν έχω όλα όσα χρειάζομαι ε?Ναι!Έχω εμένα.Καλό αυτό.
Θέλω κι άλλους στη ζωή μου όμως.Απλιστία είναι αυτό?Και αν δεν προσδοκώ τίποτα τότε τι?δεν θα κάνω ούτε όνειρα?Πως είναι η ζωή χωρίς όνειρα?Τα όνειρα όμως είναι προσδοκίες?
όφουυυυυ...πόσο θα θέλα να ήταν όλα ξεκάθαρα.Όχι δεν θέλω να μου πει καποιος το σωστό και το λάθος.Δεν υπάρχουν.Απλα..όφου!Παράτα με.Ήμουν σίγουρη οτι η ζωή χωρίς προσδοκίες δεν έχει νόημα.Τωρα βλέπω πως ίσως έχει.Με τι επιπτώσεις όμως?

Ξεπατώθηκα.Ένα χέρι βοήθειας, παρακαλώ!